Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 24 lipca 2012 r., sygn. II SA/Po 146/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jolanta Szaniecka Sędziowie Sędzia WSA Maria Kwiecińska Sędzia WSA Wiesława Batorowicz (spr.) Protokolant St. sekr. sąd. Monika Pancewicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 lipca 2012 r. sprawy ze skargi S. J. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] 2011r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień do świadczenia pieniężnego I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.

Uzasadnienie

Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych decyzją z dnia [...] 2011 r. Nr [...], wydaną na podstawie art. 2 pkt 2 i rt. 4 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę Niemiecką i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz. U. Nr 87, poz. 385 ze zm.), na wniosek Stanisława Jankowskiego, odmówił wnioskodawcy przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego określonego w ustawie.

W uzasadnieniu decyzji organ wyjaśnił, iż pojęcie represji w rozumieniu ustawy o świadczeniu pieniężnym (...) zawiera przepis art. 2 pkt 2 stwierdzający, że represją jest deportacja (wywiezienie) do pracy przymusowej na okres co najmniej 6 miesięcy w granicach terytorium państwa polskiego sprzed 1 września 1939 r. lub z tego terytorium na terytorium:

a) III Rzeszy i terenów przez nią okupowanych w okresie wojny w latach 1939-1945,

b) ZSRR i terenów przez niego okupowanych w okresie od 17 września 1939 r. do dnia 5 lutego 1946 r. oraz po tym okresie do końca 1948 r. z terytorium państwa polskiego w jego obecnych granicach.

W ocenie organu ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że S. J. w maju 1940 r. został wraz z rodziną wysiedlony z m. N. Po wysiedleniu rodzina strony zamieszkała w odległej o ok. 5 km wsi P., w domu należącym do p. L.. Ojciec strony podjął pracę w J. u Niemca o nazwisku T., zaś matka pracowała w P. u Niemki o nazwisku J.. W czasie pracy rodziców dzieci pozostawały pod opieką dziadka. Organ zaznaczył, że fakty te stwierdzono na podstawie oświadczenia wnioskodawcy oraz jego rodzeństwa B. P. z domu J. i J. J. Wobec powyższego Kierownik Urzędu uznał, że represja, która dotknęła rodzinę J. nie miała cechy deportacji (wywiezienia) do pracy przymusowej. Rodzina po wysiedleniu zamieszkała w okolicy stałego miejsca zamieszkania, zaś strona w tym okresie nie utraciła więzi rodzinnych i środowiskowych.