Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 25 lipca 2012 r., sygn. I SA/Gl 626/11

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Eugeniusz Christ, Sędziowie WSA Beata Kozicka, Wojciech Organiściak (spr.), Protokolant Beata Kuziel, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 lipca 2012 r. sprawy ze skargi A Sp. z o. o. w B. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od gier oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z [...] 2011 r. Dyrektor Izby Celnej w K. (Nr [...]), działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r., nr 8, poz. 60 ze zm.; dalej jako O.p.) oraz art. 8, art. 71 ust. 1, ust. 2 pkt 1, ust. 3, art. 75 ust. 1, ust. 8, art. 129 ust. 1, art. 139 ust. 1, 3 i ust. 4 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. Nr 201, poz. 1540 ze zm.; dalej jako u.g.h. lub UGH) utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w K. z dnia [...] 2010 r. (Nr [...]) określającej A Sp. z o.o. z siedzibą w B.(dalej zwana spółka, podatnikiem lub stroną) zobowiązanie podatkowe w podatku od gier za maj 2010 r. z tytułu prowadzenia działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych w wysokości [...]zł.

Uzasadniając rozstrzygnięcie, organ drugiej instancji wskazał, że Dyrektor Izby Skarbowej w K. decyzjami nr [...]z dnia [...]2004 r. oraz nr [...]z dnia [...]2007 r. udzielił Spółce A zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier na automatach o niskich wygranych na terenie województwa [...]. W dniu 31 października 2009 r. weszła w życie ustawa z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie celnej (Dz. U. Nr 168, poz. 1323), która w art. 197 pkt 11 przeniosła kompetencje dyrektorów izb skarbowych w sprawie zezwoleń na dyrektorów izb celnych.

Spółka A pismem z dnia 26 sierpnia 2010 r. złożyła do organu pierwszej instancji wniosek o stwierdzenie nadpłaty w podatku od gier m. in. za miesiąc maj 2010 r. oraz korektę deklaracji dla podatku od gier POG-4 za maj 2010 r. wraz z jej uzasadnieniem, w którym podano, że błędnie wykazała podatek do zapłaty w wysokości wynikającej z art. 139 ust. 1 ustawy o grach hazardowych, zamiast na podstawie art. 45 a ust. 1 ustawy o grach i zakładach wzajemnych. Skorygowany sposób wyliczenia podatku wynika - w ocenie Spółki - z braku notyfikacji projektu ustawy o grach hazardowych, a zatem braku jej skuteczności wobec Spółki.