Wyrok WSA w Warszawie z dnia 22 czerwca 2012 r., sygn. I SA/Wa 402/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Gabriela Nowak Sędziowie: WSA Iwona Kosińska (spr.) WSA Joanna Skiba Protokolant starszy sekretarz sądowy Artur Dobrowolski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 czerwca 2012 r. sprawy ze skarg W. W. i J. W. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty oddala skargi.

Uzasadnienie

Minister Skarbu Państwa decyzją z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...], po rozpatrzeniu odwołań W. W. i J. W., utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...] odmawiającą potwierdzenia W. W. i J. W. prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez W. i H. S. nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że wnioskiem z dnia 29 grudnia 2008 r. L. C. zwrócił się we własnym imieniu do Wojewody [...] o przyznanie rekompensaty za mienie pozostawione przez W. i H. S. poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej. J. W. w dniu 14 lipca 2011 r. oraz W. W. w dniu 16 lipca 2011 r. złożyli wnioski o przystąpienie do postępowania prowadzonego na wniosek L. C. o przyznanie rekompensaty za mienie pozostawione przez W. i H. S. poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej. Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] listopada 2011 r. odmówił potwierdzenia W. W. i J. W. prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez W. i H. S. nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej uznając, ze przedmiotowe wnioski zostały złożone po upływie ustawowego terminu.

Nie zgadzając się z tym rozstrzygnięciem W. W. i J. W. złożyli odwołania. Po ich rozpatrzeniu organ odwoławczy stwierdził, że nie mogą one zostać uwzględnione. W uzasadnieniu zajętego stanowiska organ II instancji przywołał treść art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 169, poz. 1418, ze zm.) i wyjaśnił, że potwierdzenie prawa do rekompensaty następuje na wniosek osoby ubiegającej się potwierdzenie tego prawa, złożony nie później niż do dnia 31 grudnia 2008 r. W wyniku analizy materiału dowodowego sprawy Minister Skarbu Państwa stwierdził, że w przedmiotowej sprawie ta przesłanka nie została spełniona, bowiem wnioski o potwierdzenie prawa do rekompensaty za mienie pozostawione poza obecnymi granicami kraju zostały złożone przez wnioskodawców w dniu 14 lipca 2011 r. oraz 16 lipca 2011 r. Organ odwoławczy wyjaśnił, że J. W. oraz W. W. w swych odwołaniach podkreślają, że wniosek w sprawie o rekompensatę w dniu 29 grudnia 2008 r. złożył już jeden ze spadkobierców L. C., w związku z czym ich wnioski należy traktować jako przystąpienie do już prowadzonego postępowania. Odnosząc się do tego zarzutu organ odwoławczy wyjaśnił, że postępowanie przewidziane w ustawie z dnia 8 lipca 2005 r. ma charakter wnioskowy i jest wszczynane tylko i wyłącznie na wniosek strony. Wniosek o wydanie decyzji potwierdzającej prawo do rekompensaty mogą złożyć albo wszyscy spadkobiercy w jednym wniosku bądź każdy z nich z osobna. Jednakże wykluczone jest domniemanie wnioskodawców, gdyż winni oni wynikać albo wprost z treści żądania, albo z załączonych pełnomocnictw umocowujących do działania w imieniu innych osób aniżeli swoim. Przywołana ustawa jednoznacznie wskazuje, że prawo do rekompensaty może być potwierdzone tylko tym podmiotom, które w tym zakresie złożyły stosowny wniosek do właściwego wojewody. W przedmiotowej sprawie spośród spadkobierców W. i H. S. wniosek w terminie przewidzianym przepisami ustawy (w dniu 29 grudnia 2008 r.) złożył tylko L. C. Zatem wobec faktu niezłożenia przez J. W. oraz W. W. wniosku o wydanie decyzji potwierdzającej prawo do rekompensaty w terminie, niemożliwe jest w stanie faktycznym i prawnym przedmiotowej sprawy potwierdzenie im prawa do rekompensaty. W związku z powyższym Wojewoda [...] nie mógł potwierdzić skarżącym prawa do rekompensaty i zgodnie z art. 7 ust 2 ustawy obowiązany był wydać decyzję odmawiającą prawa do rekompensaty. Minister podkreślił, że czym innym jest pojęcie osoby uprawnionej do prawa do rekompensaty, a czym innym pojęcie osoby ubiegającej się o potwierdzenie tego prawa. Prawo do rekompensaty przysługuje wszystkim spadkobiercom właściciela nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, natomiast może ono zostać potwierdzone przez wojewodę jedynie w stosunku do tych spadkobierców, którzy złożyli wnioski o potwierdzenie tego prawa.