Wyrok WSA w Łodzi z dnia 21 czerwca 2012 r., sygn. II SA/Łd 288/12

Dnia 21 czerwca 2012 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Kubot - Szustowska Sędziowie Sędzia WSA Jolanta Rosińska Sędzia WSA Joanna Sekunda- Lenczewska (spr.) Protokolant asystent sędziego Marcin Olejniczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 czerwca 2012 roku sprawy ze skargi M. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta P. z dnia [...], nr [...].

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...], nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000r., nr 98, poz. 1071 ze zm., w skrócie K.p.a.) oraz art. 17 ust. 1 i ust. 5 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 28 listopada 2003r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 2006r., nr 139, poz. 992 ze zm., powoływana także jako ustawa), utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta P. z dnia [...], nr [...], orzekającej o odmowie przyznania M. M. świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością opieki nad mężem.

W toku postępowania ustalono, iż ww. decyzją z dnia [...] organ I instancji, na podstawie art.104 K.p.a. oraz art. 17 ust. 5 pkt 2 ppkt a), art. 20 ust. 3 ustawy o świadczeniach rodzinnych, a także art. 7 ustawy z dnia 6 grudnia 2008r. o zmianie ustawy - Kodeks Pracy oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. nr 237, poz. 1654), jak również Rozporządzenia Ministra Polityki Społecznej z dnia 2 czerwca 2005r. w sprawie sposobu i trybu postępowania w sprawach o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 2005r., nr 105, poz. 881 ze zm.), odmówił M. M. przyznania świadczenia pielęgnacyjnego na męża R. M.

W uzasadnieniu decyzji organ I instancji stwierdził, iż świadczenie pielęgnacyjne przysługuje uprawnionemu z tytułu opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami co do konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji albo osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności. Następnie organ I instancji podkreślił, iż oprócz przesłanek pozytywnych warunkujących prawo do świadczenia pielęgnacyjnego, ustawa o świadczeniach rodzinnych wprowadziła też okoliczności wyłączające przyznanie omawianego prawa, o czym stanowi art. 17 ust. 5 pkt 2a ustawy. Zgodnie z powołanym przepisem, osoba wymagająca opieki nie może pozostawać w związku małżeńskim. Zdaniem organu, przepisy prawa określające warunki przyznawania świadczenia pielęgnacyjnego i zasady jego wypłaty, zostały sformułowane przez ustawodawcę w sposób kategoryczny i jednoznaczny, nie przewidując żadnych wyjątków i nie dając możliwości uznania administracyjnego. Powołując się na orzecznictwo sądów administracyjnych oraz Trybunału Konstytucyjnego organ uznał, iż zasada przyznawania świadczenia pielęgnacyjnego na tle art. 17 ust. 5 pkt. 2a ustawy o świadczeniach rodzinnych dotyczy sytuacji, w której pozostawanie osoby wymagającej opieki w związku małżeńskim nie stanowi negatywnej przesłanki przyznania świadczenia w sytuacji, gdy małżonek tej osoby również jest osobą niepełnosprawną, a opiekunem obojga jest dziecko rezygnujące z pracy na rzecz uprawnienia do tego właśnie świadczenia.