Wyrok WSA w Lublinie z dnia 22 czerwca 2012 r., sygn. I SA/Lu 269/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Fita, Sędziowie WSA Krystyna Czajecka-Szpringer (sprawozdawca),, NSA Irena Szarewicz-Iwaniuk, Protokolant Asystent sędziego Anna Gilowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 22 czerwca 2012 r. sprawy ze skargi A. R. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za luty 2006 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

I SA/Lu 269/12

UZASADNIENIE

Dyrektor Izby Skarbowej decyzją z dnia [...], wydaną na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej - O.p.) po rozpatrzeniu odwołania A. R.(dalej - strona, skarzący) od decyzji Naczelnika Trzeciego Urzędu Skarbowego z dnia [...] w sprawie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za luty 2006 r., utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.

W uzasadnieniu podał, że powodem wydania decyzji przez organ I instancji było ustalenie w toku kontroli podatkowej przeprowadzonej w zakresie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych za lata 2004 - 2008, że strona pomimo istnienia takiego obowiązku nie zarejestrowała się jako podatnik podatku od towarów i usług, nie złożyła deklaracji VAT - 7 za luty 2006 r. i nie wpłaciła należnego zobowiązania podatkowego.

Od tej decyzji pełnomocnik strony złożył odwołanie, w którym zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego oraz przepisów postępowania mających istotny wpływ na wynik sprawy a mianowicie art. 122, art. 187 §1 i art. 191 O.p. poprzez niezebranie pełnego materiału dowodowego, błędną i dowolną jego ocenę a w rezultacie dokonanie błędnych ustaleń stanu faktycznego oraz art. 23 § 2 w związku z art. 23 § 3 i § 4 O.p. poprzez faktyczne odstąpienie od określenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania i w rezultacie określenie podstawy opodatkowania w wysokości niezbliżonej do rzeczywistej podstawy opodatkowania oraz całkowicie dowolne uznanie, że w sprawie występują okoliczności nakazujące odstąpić od preferowanych przez ustawodawcę metod szacowania podstawy opodatkowania. Mając na uwadze powołane zarzuty pełnomocnik wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.