Wyrok WSA w Warszawie z dnia 7 maja 2012 r., sygn. II SA/Wa 21/12

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Antoniuk, Sędziowie WSA Ewa Grochowska - Jung, Waldemar Śledzik (spr.), Protokolant spec. Marek Kozłowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 maja 2012 r. sprawy ze skargi J. D. na postanowienie Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] listopada 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania - oddala skargę -

Uzasadnienie

Minister Obrony Narodowej, postanowieniem nr [...] z dnia [...] listopada 2011 r., odmówił J. D. wszczęcia postępowania w sprawie jego wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania od decyzji Ministra Obrony Narodowej nr [...] z dnia [...] listopada 2007 r.

Zaskarżone postanowienie zapadło w toku postępowania, w którym ustalono następujący stan faktyczny i prawny sprawy:

W dniu 25 października 1999 r. [...] J. D. złożył wniosek do Dyrektora Departamentu Ekonomicznego MON o sprostowanie zaświadczenia finansowego dla celów emerytalnych, poprzez przyjęcie do podstawy emerytury kwoty dodatku specjalnego otrzymanego w miesiącu styczniu 1991 r., a nie jak przyjął wojskowy organ emerytalny - za miesiąc marzec 1991 r., tj. za ostatni miesiąc pełnienia zawodowej służby wojskowej.

Dyrektor Departamentu Ekonomicznego MON decyzją nr [...] z dnia [...] stycznia 2000 r. odmówił uwzględnienia wniosku, albowiem w toku postępowania ustalono, iż Dyrektor Wojskowego Biura Emerytalnego w W. (zwany dalej także jako "Dyrektor WBE"), ustalając podstawę wymiaru świadczenia emerytalnego, zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami, uwzględnił dodatek specjalny za ostatni miesiąc pełnienia służby wojskowej, tj. za miesiąc marzec 1991 r.

Po rozpoznaniu odwołania strony od wyżej wymienionej decyzji, Minister Obrony Narodowej decyzją nr [...] z dnia [...] lutego 2000 r., utrzymał ją w mocy.

W wyniku wniesionej przez J. D. skargi na powyższą decyzję, Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 9 października 2000 r. (sygn. akt II SA 841/00) odrzucił skargę zainteresowanego w tym przedmiocie.