Wyrok WSA w Warszawie z dnia 31 maja 2012 r., sygn. II SA/Wa 320/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Lipiński Sędziowie WSA Andrzej Kołodziej Olga Żurawska - Matusiak (spr.) Protokolant st. asyst. sędziego Arkadiusz Koziarski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 maja 2012 r. sprawy ze skargi A. Z. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] stycznia 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zmiany decyzji w sprawie przyznania emerytury specjalnej 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję z dnia [...] listopada 2011 r. , 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości.

Uzasadnienie

Prezes Rady Ministrów decyzją z [...] sierpnia 2007 r. nr [...] utrzymał w mocy swoją wcześniejszą decyzję z [...] lipca 2007 r. nr [...], odmawiającą A. Z. (dalej jako skarżąca) przyznania renty specjalnej. Organ decyzję tę uzasadnił tym, że świadczenie specjalne może być przyznane osobie znajdującej się w trudnej sytuacji bytowej, niezdolnej do pracy z uwagi na wiek lub stan zdrowia, o ile występują również inne szczególne okoliczności, a te z dokumentacji sprawy nie wynikały. Skarżąca wystąpiła o świadczenie, gdyż musiała zrezygnować z pracy z uwagi na chorobę syna, która jest rzadka i wyjątkowa, wymagająca szczególnej opieki i nakładów finansowych na leczenie. W wyniku skargi i skargi kasacyjnej skarżącej, Naczelny Sąd Administracyjny, wyrokiem z 30 września 2008 r. o sygn. akt I OSK 355/08, uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie oddalający skargę oraz decyzję Prezesa Rady Ministrów z [...] sierpnia 2007 r. Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż sytuacja zdrowotna syna skarżącej - rzadkie schorzenie, przy czym w tym wypadku też wyjątkowe, gdyż niewystępujące w Polsce i Europie w takim nasileniu - jak i materialna rodziny wskazuje, że zachodzi szczególnie uzasadniony przypadek, o którym mowa w art. 82 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, a nadto, że objęcie rodziny szerokim wachlarzem pomocy społecznej automatycznie nie wyłącza możliwości przyznania świadczenia specjalnego. NSA podkreślił, że z art. 7 k.p.a. wynika zasada obowiązku uwzględnienia słusznego interesu strony, co ma zastosowanie nie tylko do wnikliwości postępowania wyjaśniającego, który w sprawie nie budzi wątpliwości, ale także do treści rozstrzygnięcia, tj. stosowania norm prawa materialnego. W wyniku tego wyroku, Prezes Rady Ministrów decyzją z [...] marca 2009 r. ponownie utrzymał w mocy swoją decyzję z [...] lipca 2007 r. Organ podjął kroki mające na celu ustalenie sytuacji materialnej rodziny skarżącej, która uległa zmianie o tyle, że mąż podjął pracę, w poprzednim okresie był bezrobotny z prawem do zasiłku, ustalając, że łączny dochód rodziny (wynagrodzenie męża, świadczenie pielęgnacyjne, zasiłki rodzinne, dodatek na rehabilitację) wynosi netto 4.392 zł, zaś kwota wydatków 3.653 zł, a także wyjaśnił, że na chorobę taką jaką ma syn skarżącej cierpi w Polsce 300-400 osób, na świecie jest to przypadek 1 na 50.000. Rozstrzygając o słusznym interesie strony w związku z interesem społecznym podniósł, że nie można uznać, iż przypadek jest godny przyznania dodatkowej formy ochrony, gdyż nie ma zasadności dodatkowego obciążania państwa, a w rezultacie całego społeczeństwa kosztami udzielania takiej formy pomocy, na tle aktualnej sytuacji finansowej państwa. Skarga na tę decyzję została odrzucona.