Wyrok WSA w Warszawie z dnia 31 maja 2012 r., sygn. I SA/Wa 347/12

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Przemysław Żmich Sędziowie: Sędzia WSA Dariusz Chaciński (spr.) Sędzia WSA Marta Kołtun-Kulik Protokolant starszy sekretarz sądowy Katarzyna Krynicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 maja 2012 r. sprawy ze skargi R. B. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...] w przedmiocie wpisu do rejestru zabytków 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia [...] stycznia 2010 r. nr [...]; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na rzecz skarżącego R. B. kwotę 457 (czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

[...] Wojewódzki Konserwator Zabytków decyzją z dnia [...] stycznia 2010 r.

nr [...] wpisał do rejestru zabytków województwa [...] zespół [...], zlokalizowany w L. przy ul. [...] wraz z otoczeniem w granicy działki geodezyjnej nr [...] obręb [...]. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał na wartości artystyczne i historyczne, jakimi odznacza się zespół [...], uzasadniające zastosowanie art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U.

Nr 162, poz. 1568 ze zm. - dalej jako: u.o.z.). W szczególności wskazano, że zespół powstał w latach 1928-29 jako [...], zaś obecnie jest jedynym tak dobrze zachowanym obiektem tego typu w L. Podczas oględzin obiektu przeprowadzonych w dniu [...] września 2009 r. ustalono, że nieruchomość ta w jej [...] części zabudowana jest budynkiem [...] oraz [...], natomiast w [...] części znajduje się [...]. Działka od strony ul. [...] zachowała fragment oryginalnego ogrodzenia oraz częściowo [...]. W zespole [...] zachowany jest pierwotny układ przestrzenny, a zmiany dokonane w architekturze zespołu są stosunkowo niewielkie, uzasadnione historycznie i czytelne. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że "znaczny stopień zachowania oryginalnej substancji zabytkowej spełnia kryterium autentyczności zabytkowego zespołu (...) [...] stanowi cenne dla L. świadectwo rozwoju [...], zajmującej szczególne miejsce w historii i tożsamości miasta, [...], w którym została [...]. Organ konserwatorski wskazał również na wartości artystyczne obiektów wchodzących w skład [...], będących przykładem architektury modernistycznej z dekoracją utrzymaną w stylistyce art deco, ich nowatorstwo i wyjątkowość. Zespół budynków [...] został zaprojektowany przez czołowych ówczesnych [...] architektów [...] i stanowi obecnie świadectwo międzynarodowego poziomu [...] architektury okresu międzywojennego. Teren działki [...] obręb [...], nieposiadający samoistnych wartości zabytkowych, uznany został na podstawie art. 3 pkt 15 u.o.z. za otoczenie zabytku.