Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 25 kwietnia 2012 r., sygn. IV SA/Wr 865/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Kuczyński (sprawozdawca) Sędziowie Sędzia WSA Lidia Serwiniowska Sędzia WSA Alojzy Wyszkowski Protokolant Aleksandra Markiewicz po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 25 kwietnia 2012 r. sprawy ze skargi G. W. na decyzję Wojewody D. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie wymeldowania z miejsca pobytu stałego oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu przez G. W. (dalej: skarżąca) jest decyzja Wojewody [...] z dnia [...], nr [...] wydana na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. i art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. nr 139, poz. 993 ze zm.), dalej: ustawa utrzymująca w mocy decyzję Burmistrza O. z dnia [...], nr [...] orzekająca o wymeldowaniu skarżącej z miejsca pobytu stałego w lokalu przy ul. S. [...] w O.

Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Postępowanie w sprawie wymeldowania skarżącej z miejsca pobytu stałego w lokalu przy ul. [...] w O., w trybie art. 15 ust. 2 ustawy, wszczęte zostało przez Burmistrza O. w dniu 8 czerwca 2011 r. Fakt niezamieszkiwania przez skarżącą w rzeczonym lokalu wskazany został przez E. Ś. (dalej: córka skarżącej), która w złożonym wniosku wyjaśniła, że skarżąca opuściła miejsce dotychczasowego pobytu około pół roku temu. Obecnie przebywa wraz z mężem i dziećmi w mieszkaniu przy ul. M. [...] w O. Dalej dodała, że skarżąca opuszczając sporną nieruchomość zabrała "wszystkie swoje rzeczy osobiste, całe wyposażenie mieszkania w meble oraz inne urządzenia gospodarstwa domowego, pozostawiając mieszkanie puste". Wyjaśniła pokrótce, że do dnia wyprowadzki skarżąca mieszkała pod tym adresem wraz z całą rodziną, opiekując się 87 - letnią mamą, a babcią wnioskodawczyni. Ponieważ skarżąca zachowywała się "w sposób niewłaściwy w stosunku do swojej matki" niejednokrotnie była wzywana policja. W konsekwencji A. Z. (dalej: babcia skarżącej) złożyła pozew o eksmisję skarżącej, która nie odbyła się jednak, z uwagi na dobrowolne opuszczenie przez skarżącą przedmiotowego lokalu.