Wyrok WSA w Warszawie z dnia 5 kwietnia 2012 r., sygn. I SA/Wa 1732/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Lenart (spr.) Sędziowie: WSA Dariusz Chaciński WSA Przemysław Żmich Protokolant starszy sekretarz sądowy Artur Dobrowolski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 kwietnia 2012 r. sprawy ze skargi J. S., Z. P. i T. K. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] lipca 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do rekompensaty oddala skargę.

Uzasadnienie

Minister Skarbu Państwa decyzją z dnia [...] lipca 2011 r., nr [...] utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] maja 2011 r., nr [...] odmawiającą potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej.

Zaskarżone orzeczenie zostało wydane w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

Dnia 18 grudnia 1990 r. do Urzędu Miejskiego w G. wpłynął wniosek J. S. o przyznanie ekwiwalentu za mienie pozostawione na dawnych Kresach Wschodnich.

Nastepnie w dniu 11 września 2007 r. wystąpiła ona do Wojewody [...] o wydanie decyzji potwierdzającej prawo do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez E. K. i K. K. nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej, w miejscowości R., gm. [...], pow. W., dawne woj. [...].

Wnioskiem o tej samej treści z dnia 10 grudnia 2007 r. T. K. i Z. P. także wystąpili o rekompensatę.

Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] maja 2011 r., nr [...] odmówił potwierdzenia J. S., Z. P. oraz T. K. prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości przez E. K. oraz K. K. w miejscowości R., gm. [...], pow. [...], dawne woj. [...].

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ wojewódzki stwierdził, że zasady potwierdzania prawa do rekompensaty za pozostawione mienie zabużańskie reguluje ustawa z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 169, poz. 1418 ze zm.), która w art. 1 i art. 2 ustala, że prawo do rekompensaty może być potwierdzone osobom, które w wyniku wypędzenia z byłego terytorium II RP lub jego opuszczenia dokonanego na podstawie tzw. "układów republikańskich", lub na skutek innych okoliczności związanych z wojną rozpoczętą w 1939 r. były właścicielami nieruchomości pozostawionych, w dniu 1 września 1939 r. posiadały obywatelstwo polskie i zamieszkiwały na ten dzień na byłym terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.