Wyrok WSA w Łodzi z dnia 24 kwietnia 2012 r., sygn. II SA/Łd 1358/11

Dnia 24 kwietnia 2012 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Grzegorz Szkudlarek Sędzia WSA Renata Kubot-Szustowska Protokolant p.o. asystenta sędziego Nina Krzemieniewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 kwietnia 2012 roku przy udziale --- sprawy ze skargi K. C. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień do świadczenia pieniężnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych nr [...] z dnia [...] 2. zasądza od Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych na rzecz skarżącej K. C. kwotę 100 (sto) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi prawomocnym wyrokiem z dnia 5 kwietnia 2011r., w sprawie o sygn. akt II SA/Łd 111/11 uchylił decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów z dnia [...], nr [...], wraz z poprzedzającą ją decyzją tegoż organu z dnia [...], nr [...], odmawiającą K. C. przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego z tytułu deportacji do pracy przymusowej. W uzasadnieniu tegoż wyroku WSA wskazał, iż skarżąca urodziła się 13 października 1943r., czyli po wysiedleniu jej rodziców, w czasie gdy wykonywali już pracę przymusową. Niemniej jednak fakt, iż we wskazanym okresie strona była niemowlęciem nie stanowi przeszkody do ustalenia prawa do świadczenia z tytułu deportacji do pracy przymusowej. Sąd podkreślił, że konieczne jest zaakcentowanie wieku skarżącej w omawianym okresie, a to z tego względu, iż nie budzi jakichkolwiek wątpliwości, że jako niemowlę nie była przydatna w gospodarstwie, jednakże rodzice skarżącej z pewnością tak. Konsekwencją poddania rodziców określonego rodzaju represjom było poddanie tej represji również dziecka. Dalej Sąd wyjaśnił, że z akt administracyjnych sprawy i uzasadnień wydanych w sprawie rozstrzygnięć nie wynika aby organ podjął jakiekolwiek czynności zmierzające do ustalenia czy w sprawie miała miejsce deportacja, bowiem organ skupił się na ustaleniu, iż miejscowości, w których pracowała rodzina skarżącej znajdowały się w niewielkiej odległości od dotychczasowego miejsca zamieszkania. WSA wyjaśnił ponadto, że z akt sprawy wynika, iż rodzina skarżącej była dwukrotnie wysiedlana, wpierw do miejscowości W., następnie do miejscowości M. W obu tych miejscowościach członkowie rodziny strony pracowali w gospodarstwach należących do osób narodowości niemieckiej. Organ nie ustalił, zaś w jakich warunkach żyli rodzice strony, czy byli w stanie zapewnić jej opiekę, czy skarżąca pozostawała sama, czy pod opieką obcych ludzi w czasie gdy matka pracowała, czy rodzice mogli swobodnie opuszczać gospodarstwo, czy byli w nim zamknięci, czy mogli utrzymywać kontakt z osobami pochodzącymi z ich rodzinnej miejscowości, czy mogli ich odwiedzać. Zdaniem Sądu organ nie pokwapił się również o wyjaśnienie w jakich warunkach dorastała skarżąca, czy rodzice mieli możliwość korzystania z rzeczy codziennego użytku, sprzętu, mebli, ubrań zwyczajowo gromadzonych w domu. W konkluzji WSA w Łodzi stwierdził, iż organ nie przeprowadził postępowania wyjaśniającego w sposób, jaki wyznacza Kodeks postępowania administracyjnego, a w konsekwencji nie skonstruował uzasadnienia, które świadczyłoby o realizacji wytycznych wynikających z art. 107 § 3 K.p.a. Zaś stosownie do art. 77 §1 K.p.a. organ administracji publicznej jest obowiązany w sposób wyczerpujący zebrać i rozpatrzyć cały materiał dowodowy i dopiero na jego podstawie ocenić, czy dana okoliczność została udowodniona, jak wynika z zasady swobodnej oceny dowodów sformułowanej w art. 80 K.p.a.