Wyrok WSA w Krakowie z dnia 12 kwietnia 2012 r., sygn. III SA/Kr 1055/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Dąbek (spr.) Sędziowie WSA Bożenna Blitek WSA Janusz Kasprzycki Protokolant Ewelina Kalita po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 kwietnia 2012 r. sprawy ze skargi J. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 16 maja 2011 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego skargę oddala.

Uzasadnienie

wyroku WSA w Krakowie z dnia 12 kwietnia 2012r.

Decyzją z dnia [...] 2010r. Nr [...] Wójt Gminy przyznał J. J. świadczenie pieniężne w formie zasiłku celowego na zakup posiłku lub żywności w wysokości 300 zł. Na podstawie wywiadu środowiskowego organ I instancji ustalił, iż J. J. prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe, jest osobą niepełnosprawną oraz obecnie nie posiada stałego źródła dochodu, a tym samym spełnia wymogi określone w art. 3 i art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 29 grudnia 2005r. o ustanowieniu programu wieloletniego "Pomoc państwa w zakresie dożywiania". Ponadto organ ustalił, iż J. J. korzysta z doraźnej pomocy Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w formie zasiłków celowych i okresowych. W związku z powyższym Wójt Gminy przyznał J. J. jednorazowy zasiłek celowy na zakup żywności lub posiłków w miesiącu wrześniu i październiku 2010r.

Po rozpoznaniu odwołania J. J., Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia [...] 2011r. Nr [...] uchyliło powyższą decyzję Wójta Gminy i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. Organ odwoławczy stwierdził, iż w uzasadnieniu swojej decyzji organ I instancji ograniczył się jedynie do stwierdzenia, że dochód J. J. nie przekracza 150% kryterium dochodowego, określonego w art. 8 ustawy o pomocy społecznej oraz że wskazane jest udzielenie pomocy pieniężnej na zakup żywnością. Nie odniósł się natomiast w ogóle do kwestii, że zarówno wysokość, jak i samo przyznanie świadczenia uzależnione są od możliwości finansowych organu przyznającego pomoc oraz ilości innych osób potrzebujących i zamieszkujących na terenie danej gminy. Tym samym organ I instancji przyznając pomoc w wysokości 300 zł nie wskazał, jakimi kryteriami poza kryterium dochodowym się kierował. Zdaniem Kolegium, dla ustalenia stanu faktycznego sprawy niezbędna była także szczegółowa analiza potrzeb skarżącego w zakresie przeciętnych miesięcznych kosztów zakupu posiłków oraz żywności, a następnie odniesienie potrzeb i oczekiwań wnioskodawcy do możliwości Ośrodka Pomocy Społecznej. Organ odwoławczy zarzucił również, iż uzasadnienie decyzji organu I instancji nie spełnia wymogów zawartych w art. 107 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego. Kolegium uznało zatem, iż decyzja organu I instancji jest nadmiernie dowolna, a zatem przekracza granice uznania administracyjnego. Zasady doświadczenia życiowego wskazują bowiem, iż nawet podstawowe zaspokojenie miesięcznych potrzeb żywieniowych dorosłego mężczyzny znacznie przekracza kwotę 150 zł. SKO wyjaśniło, iż organ, orzekając na podstawie przepisu opartego na uznaniu administracyjnym, tak jak w niniejszej sprawie, ma prawo wyboru rozstrzygnięcia, a to znaczy, że nawet w sytuacji uznania, iż strona spełnia przesłanki w nim wskazane, może wydać negatywne dla niej orzeczenie, przy czym przed jego podjęciem winien rozważyć interes społeczny i słuszny interes strony, tj. w odpowiedni logiczny sposób przedstawić swoje argumenty również i w tym zakresie.