Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 18 kwietnia 2012 r., sygn. I SA/Gd 76/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Romała, Sędziowie Sędzia WSA Ewa Wojtynowska (spr.), Sędzia WSA Irena Wesołowska, Protokolant Starszy Sekretarz sądowy Monika Szymańska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 4 kwietnia 2012 r. sprawy ze skargi J.L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 17 października 2011 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2007 roku oddala skargę.

Uzasadnienie

Skarga J.L. dotyczy decyzji Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 17 października 2011 r. wydanej w przedmiocie określania podatku VAT za poszczególne miesiące 2007 r.

Decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym.

W 2007 r. J.L.prowadził działalność gospodarczą polegającą na produkcji pieczywa i wyrobów cukierniczych, a następnie ich sprzedaży. Obok sprzedaży detalicznej prowadzonej we własnych 19 sklepikach firmowych zlokalizowanych na teranie R., R., G., G. i W., a ewidencjonowanej przy pomocy kas rejestrujących, podatnik dokonywał także, choć w mniejszym zakresie sprzedaży hurtowej produkowanych wyrobów dla odbiorców zewnętrznych. Sprzedaż hurtowa odbywała się za pomocą kas fiskalnych, a następnie potwierdzana była wystawianymi przez podatnika fakturami VAT.

Decyzją z dnia 31 marca 2011 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Gdańsku określił prowadzącemu firmę A., J. L. w podatku od towarów i usług kwotę nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc za miesiąc styczeń 2007 r. w wysokości 125 077 zł, za miesiąc luty - 125 428 zł, marzec - 124 615 zł, kwiecień - 25 428 zł, a do zwrotu na rachunek bankowy - 98 399 zł, za maj - 23 238 zł, czerwiec - 24 323 zł, lipiec - 18 316 zł, sierpień - 8 783 zł, wrzesień -21 366 zł, październik - 24 393 zł, listopad - 23 257 zł i grudzień -19 196 zł..

Działając na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. 2004 Nr 54, poz. 535 ze zm., dalej jako "ustawa o VAT") Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej dokonał rozliczenia podatku VAT w odmienny sposób od deklarowanego przez podatnika. Zebrany w sprawie materiał dowodowy dał podstawę do przyjęcia, że podatnik zaniżył wykazany przychód, a w konsekwencji wysokość podatku należnego, na co w ocenie organu wskazywał fakt, iż w prowadzonej przez podatnika ewidencji sprzedaży miała miejsce sytuacja notorycznego zaniżania wartości sprzedawanych towarów, a ponadto prawidłowo przyjęte w kasie wartości sprzedaży korygowano poprzez anulowanie paragonów, przy czym kolejne transakcje po anulowaniu paragonu nadal ewidencjonowane były po kilka groszy. Organ ustalił, że podatnik ewidencjonując obroty z tytułu sprzedawanych towarów w kwotach 1, 2, 15 czy 19 groszy faktycznie zaniżał rzeczywistą cenę towarów, ponieważ jak sam wyjaśnił w toku postępowania w firmie nie stosowano obniżek cen. Uznając księgi podatkowe za nierzetelne, organ podkreślił, że sposób prowadzenia ewidencji sprzedaży uniemożliwia ustalanie faktycznej ilości sprzedanego towaru. W tym zakresie stwierdzono, że na paragonie fiskalnym zgodnie z § 4 ust. 1 pkt 6 lit f i g rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2002 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków stosowania tych kas przez podatników (Dz.U. Nr 2002 Nr 108,poz. 948 ze zm. dalej jako "rozporządzenie MF o kasach rejestrujących"), musi znajdować się zarówno cena jednostkowa towaru, jak i ilość i wartość sprzedaży, a nie tylko wartość sprzedaży. Na paragonach wydawanych klientom piekarni niejednokrotnie nie wykazywano natomiast odrębnej ceny jednostkowej i ilości sprzedawanego towaru, a jedynie końcową wartość sprzedanego towaru. Jednocześnie podatnik ewidencjonując sprzedaż wykazywał towary jedynie według podstawowych grup towarowych tj. sprzedaż chleba, sprzedaż bułki sprzedaż ciasta, czy sprzedaż ciastka bez podania konkretnego asortymentu (jakiego rodzaju chleb, bułka, ciasto czy ciastko było przedmiotem sprzedaży), co pogłębiało problem identyfikacji objętego paragonem towaru.