Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 15 marca 2012 r., sygn. II SA/Wr 735/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Julia Szczygielska (sprawozdawca) Sędziowie Sędzia WSA Ireneusz Dukiel Sędzia WSA Anna Siedlecka Protokolant Małgorzata Boaro po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 15 marca 2012 r. sprawy ze skargi J.R. na postanowienie D. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zastosowania środka egzekucyjnego w postaci wykonania zastępczego do wykonania obowiązku - nakazu rozbiórki tymczasowego pawilonu handlowego I. uchyla zaskarżone postanowienie; II. orzeka, że zaskarżone postanowienie nie podlega wykonaniu; III. zasądza od D. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego we W. na rzecz skarżącego kwotę 100 zł (słownie: sto złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego

Uzasadnienie

Zaskarżonym do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu postanowieniem z dnia [...]r., Nr [...], wydanym na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 144 k.p.a. - po rozpatrzeniu zażalenia J.R. na postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w [...] z dnia [...]r., Nr [...] w przedmiocie zastosowania środka egzekucyjnego w postaci wykonania zastępczego do wykonania obowiązku określonego w tytule wykonawczym nr [...] z dnia 5 marca 2008r. - utrzymał w mocy w/w postanowienie organu I instancji.

W uzasadnieniu organ II instancji wskazał, że Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w O. wystawiając tytuł wykonawczy nr [...] z 5 marca 2008r., wszczął postępowanie egzekucyjne zmierzające do wykonania decyzji Burmistrza Miasta O. z dnia 11 lutego 1994r. Nr [...], którą orzeczono nakaz rozbiórki przez J.R. samowolnie wybudowanego tymczasowego pawilonu handlowego zlokalizowanego u zbiegu ulic [...] i [...] w O. przy jednoczesnym odroczeniu terminu rozbiórki do dnia 31 grudnia 1995r. i zezwoleniu na korzystanie z obiektu do dnia rozbiórki. Postanowieniem z dnia 11 kwietnia 2008r. Nr [...] PINB w O. nałożył na J.R. grzywnę w celu przymuszenia do wykonania ww. obowiązku w kwocie 43 928 złotych.