Wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 marca 2012 r., sygn. IV SA/Wa 239/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Wójcik (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Aneta Dąbrowska, Sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec, Protokolant ref. staż. Anna Dziosa, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 marca 2012 r. sprawy ze skargi C. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na postanowienie Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zawieszenia postępowania administracyjnego - oddala skargę -

Uzasadnienie

W rozpoznawanej sprawie, jak wynika z akt administracyjnych zawiadomieniem z dnia 24.05.2011 r., Główny Inspektor Ochrony Środowiska wszczął z urzędu postępowanie w sprawie określenia wysokości zobowiązania C. Sp. z.o.o z siedzibą w W. z tytułu opłaty za brak sieci za 2006 r. i decyzją z dnia [...].09.2011 r. określił wysokość zobowiązania Spółki z tytułu opłaty za brak sieci na 2 204 500 zł (słownie: dwa miliony dwieście cztery tysiące pięćset złotych).

Pismem z dnia 13.10.2011 r., wraz z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy, Spółka C. Sp. z.o.o złożyła wniosek o zawieszenie postępowania do czasu wydania orzeczenia przez TK w związku z pytaniem prawnym skierowanym postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 listopada 2009 r., wydanym w sprawie o sygn. akt IV SA/Wa 1383/09. WSA w Warszawie przedstawił TK następujące pytania: "1. czy art. 14 ust. 1, 2, 3 i 4 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz. U. z 2005 roku Nr 25, poz. 202), w jego brzmieniu sprzed zmiany dokonanej ustawą o zmianie ustawy o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz. U. Nr 176, poz. 1236), w zakresie w jakim nie różnicuje przy wymiarze kary administracyjnej sytuacji podmiotów zobowiązanych do tworzenia sieci z uwagi na stopień dokonanego pokrycia siecią terytorium kraju, jest zgodny z art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, to jest wynikającą z tego przepisu zasadą adekwatności (proporcjonalności) rozwiązań ustawodawczych do zakładanego celu regulacji?