Wyrok WSA w Opolu z dnia 27 marca 2012 r., sygn. II SAB/Op 42/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Janowska - spr. Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Bogusz Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik Protokolant St. sekretarz sądowy Grażyna Stykała po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 27 marca 2012 r. sprawy ze skargi M. K. na bezczynność Prezydenta Miasta Kędzierzyna-Koźla w przedmiocie zasiłku celowego na remont i odbudowę budynku zniszczonego w wyniku powodzi zobowiązuje Prezydenta Miasta Kędzierzyna-Koźla do wydania aktu rozstrzygającego sprawę z wniosku M. K. z dnia 16 czerwca 2010 r. w terminie jednego miesiąca od prawomocności wyroku

Uzasadnienie

M. K. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargę na bezczynność Prezydenta Miasta Kędzierzyna-Koźle, żądając zobowiązania tego organu do wydania decyzji w przedmiocie zasiłku celowego na remont i odbudowę budynku mieszkalnego zniszczonego wskutek powodzi w maju 2010 r.

W uzasadnieniu skargi dodała, że właściwie żąda wydania decyzji przez działającego

z upoważnienia Prezydenta Miasta Kędzierzyna-Koźle, Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej. Zdaniem skarżącej, do wydania decyzji przez organ pomocy społecznej w sposób oczywisty zobowiązuje podjęta przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Opolu decyzja z dnia 31 grudnia 2010 r., nr [...], którą uchylono decyzję Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Kędzierzynie-Koźlu z 7 dnia października 2010 r., nr [...] przyznającą świadczenie pieniężne w postaci zasiłku celowego na remont i odbudowę budynku mieszkalnego, który uległ zniszczeniu w związku z powodzią w maju/czerwcu 2010 r. w wysokości 3.745 zł.

Skarżąca wywodziła, że wskazania decyzji uchylającej były jasne i precyzyjne. Organ I instancji miał z rzeczoznawcami wyceniającymi szkody wyjaśnić rozbieżności

i wątpliwości tak, co do przedmiotu wyceny jak i wysokości szkody. Zdaniem skarżącej, zalecone przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze dodatkowe czynności nie były ani czasochłonne ani kosztowne, natomiast do dnia wniesienia skargi nie zapadło rozstrzygnięcie pierwszoinstancyjne. Takie działania organu I instancji skarżąca uznała za lekceważenie obowiązującego prawa jak i poleceń organu wyższego stopnia, co spowodowało, że skarga jest zasadna.