Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 15 lutego 2012 r., sygn. IV SA/Wr 739/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Kuczyński, Sędziowie Sędzia WSA Lidia Serwiniowska (spr.), Sędzia NSA Jolanta Sikorska, , Protokolant st. asystent sędziego Aleksandra Rygielska, po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 15 lutego 2012 r. sprawy ze skargi S. N. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] września 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień kombatanckich I. uchyla decyzję I i II instancji; II. zasądza na rzecz skarżącego od Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania; III. nie orzeka w przedmiocie wykonania zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...] Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. c oraz art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (tekst jednolity Dz. U. z 2002 r. nr 42, poz. 371 ze zm.), odmówił S. N. (dalej zwanemu: skarżącym) przyznania uprawnień kombatanckich z tytułu "Obóz Hitlerowski". Organ uznał, że skarżący nie przedstawił dostatecznych dowodów przebywania w 1940 r. w obozie przesiedleńczym w Łodzi. Kierownik Urzędu nie dał wiary świadkom A. M. wysiedlonej z K. - innej niż skarżący miejscowości, gdyż przeciętny stan osobowy w obozach przesiedleńczych wynosił do kilku tysięcy, a pobyt trwał od kilku do kilkunastu dni i dlatego nie sposób było przyjąć by świadek mogła zapamiętać skarżącego - osobę wtedy nieznaną, oraz Zofii Pamule - gdyż świadek oświadczenia nie potwierdziła żadnymi dokumentami.

We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy skarżący podniósł, że w czasie wojny wraz z matką i siostrą został wysiedlony z m. P. poprzez obóz przesiedleńczy w Ł., skąd następnie rodzina strony miała zostać skierowana na roboty przymusowe do III Rzeszy, natomiast wnioskodawca uciekł z obozu i z pomocą starszego brata J. wrócił do P., gdzie przebywał do końca wojny u ciotki.