Wyrok WSA w Warszawie z dnia 27 lutego 2012 r., sygn. V SA/Wa 2649/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Izabella Janson, Sędzia WSA - Krystyna Madalińska-Urbaniak (spr.), Sędzia WSA - Barbara Mleczko-Jabłońska, Protokolant spec. - Anna Szaruch, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 lutego 2012 r. sprawy ze skargi C. S. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] maja 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej dotyczącej uprawnień kombatanckich. uchyla zaskarżoną decyzję

Uzasadnienie

Decyzją z 1976 r. byłego ZBOWiD w W. C. S. otrzymał uprawnienia kombatanckie z tytułu udziału w Ruchu Oporu od grudnia 1941r. do czerwca 1943 r. Uprawnienia te zostały potwierdzone decyzją Kierownika Urzędu z dnia [...] września 1993 r.

W dniu 4 maja 1995 r. ZWPOS w W. wystąpił o rozszerzenie C. S. uprawnień kombatanckich z tytułu skazania wyrokiem byłego Rejonowego Sądu Wojskowego w L. z dnia [...] listopada 1946 r. na karę 10 lat więzienia, pozbawienia praw publicznych i obywatelskich na okres 3 lat za działalność związaną z walką o suwerenność i niepodległość. Decyzją Kierownika Urzędu z dnia [...] listopada 1999 r. rozszerzono stronie uprawnienia kombatanckie za okres od czerwca 1946 r. do marca 1953 r., tj. z tytułu represji wynikającej z art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 371 ze zm.) zwanej dalej także ustawą o kombatantach - uwięzienia za działalność związaną z walką o niepodległość.

W dniu 25 listopada 2004 r. skarżący wystosował do Urzędu kolejny wniosek wraz z oświadczeniami świadków z prośbą o rozszerzenie uprawnień kombatanckich za okres od grudnia 1941 r. do marca 1953 r. W treści wniosku wskazał: "w grudniu 1941 r. w okresie świąt złożyłem przysięgę i zostałem żołnierzem ZWZ. Pełniłem funkcję łącznika. W czerwcu 1943 r. zostałem wywieziony na przymusowe roboty do Niemiec. Pracowałem na kolei przy rozładowywaniu węgla, koksu, trelinki itp. Po czterdziestu dniach uciekłem i wróciłem w rodzinne strony. Nie mogłem pełnić w podziemiu funkcji łącznika. W ogóle poruszanie się w terenie było dla mnie zabronione przez Organizację, ponieważ żandarmeria miała moje zdjęcie, więc łatwo mogłem być rozpoznany. Organizacja wskazała mi miejsce, gdzie się ukrywałem." Wskazano również, iż pod koniec 1944 r. skarżący wstąpił na ochotnika do Wojska Polskiego.