Wyrok WSA w Warszawie z dnia 16 lutego 2012 r., sygn. VI SA/Wa 1717/11

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zdzisław Romanowski Sędziowie Sędzia WSA Izabela Głowacka-Klimas (spr.) Sędzia WSA Henryka Lewandowska-Kuraszkiewicz Protokolant ref. staż. Monika Piotrowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 lutego 2012 r. sprawy ze skargi M. D. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] marca 2011 r. nr [...] w przedmiocie unieważnienia prawa z rejestracji wzoru przemysłowego oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją nr [...] z dnia [...] marca 2011 r. Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej, działając na podstawie art. 102 ust. 1, art. 103 ust. 1, art. 104, art. 106 ust. 1 i art. 107 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (tekst jednolity Dz. U. z 2003 r. Nr 119 poz. 1117 ze zm.) - dalej p.w.p. oraz art. 98 kpc w związku z art. 256 ust. 2 p.w.p., oddalił wniosek M. D. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą [...] z siedzibą w T. o unieważnienie prawa z rejestracji wzoru przemysłowego pt.: "Zeszyt słownik" nr [...] oraz przyznał solidarnie [...] i [...] (dalej uprawnieni) od M. D. kwotę 1600 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Stan sprawy przdstawiał sie następująco.

Decyzją z dnia [...] września 2005 r., Urząd Patentowy RP udzielił na rzecz [...] i [...] prawa z rejestracji na wzór przemysłowy pt.: “Zeszyt słownik" nr [...], z pierwszeństwem od dnia [...] kwietnia 2005 r.

W dniu [...] lutego 2010 r., M. D. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą [...] z siedzibą w T. - dalej skarżący, wystąpił do Urzędu Patentowego RP - dalej UP RP, z wnioskiem o unieważnienie prawa z rejestracji wzoru przemysłowego pt.: "Zeszyt słownik" nr [...]. Jako podstawę swojego żądania wskazał art. 102 ust. 1, art. 103 ust. 1, art. 104, art. 106 ust. 1 i art. 107 ust. 1 pkt 1 p.w.p., podnosząc brak nowości i indywidualnego charakteru spornego wzoru, a także okoliczność, iż postać przedmiotowego wzoru ogranicza się do cech wynikających wyłącznie z jego funkcji technicznej oraz sprzeczność przedmiotowego wzoru z porządkiem publicznym. Swój interes prawny wywiódł z faktu, że skarżący i uprawnieni są konkurentami na rynku zeszytów, w tym zeszytów do nauki j. obcych, a skarżący wytwarza zeszyty tematyczne, w tym zeszyty tematyczne o cechach spornego wzoru. Ponadto wskazał, iż uprawnieni wystąpili do niego z pismem ostrzegawczym, a następnie wystąpili na drogę sądową powodując wydanie przez Sąd Okręgowy w [...]postanowienia z dnia [...] września 2009 r. o zabezpieczeniu roszczeń uprawnionych wobec skarżącego m.in. przez zajęcie jego wyrobów.