Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 3 lutego 2012 r., sygn. II SA/Po 1196/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Drzazga (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Wiesława Batorowicz Sędzia WSA Edyta Podrazik Protokolant Starszy sekretarz sądowy Monika Pancewicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 lutego 2012 r. sprawy ze skargi R.B. i R. B. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w P. z dnia [...] 2011r. nr [...] w przedmiocie odmowy sprostowania danych w operacie ewidencji gruntów i budynków oddala skargę.

Uzasadnienie

Starosta K. decyzją z dnia [...] 2011 r. Nr [...], po ponownym rozpatrzeniu sprawy, na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 ze zm.), § 47 pkt 3 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. Nr 38, poz. 454) i art. 104 kpa, ponownie odmówił R. i R. B. sprostowania danych w operacie ewidencji gruntów i budynków prowadzonym dla obrębu geodezyjnego - miasto R., gm. R., dotyczących powierzchni oraz zasięgu prawa własności na części nieruchomości oznaczonej jako działka nr geod. [...], ujawnionej w księdze wieczystej nr [...].

W uzasadnieniu decyzji Starosta wskazał, że wnioskiem z [...] 2010 r. R. i R. B., reprezentowani przez pełnomocnika zwrócili się w trybie art. 113 kpa o sprostowanie danych zawartych w ewidencji gruntów i budynków co do danych dotyczących należącej do nich działki nr [...]. Starosta po przeprowadzonym postępowaniu decyzją z dnia [...] 2010 r. odmówił wprowadzenia zmian w operacie ewidencji gruntów i budynków polegających na zmianie powierzchni oraz zasięgu prawa własności poprzez przesunięcie granic między działką nr [...] a działką oznaczoną nr [...]. Jako uzasadnienie decyzji odmownej wskazał na fakt istnienia sporu pomiędzy stronami postępowania.

Wskutek odwołania R. i R. B. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego decyzją z dnia [...] 2011 r. uchylił decyzję Starosty K. z [...] 2010 r. i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia, wskazując, że orzeczenie w tym zakresie przez organ odwoławczy nie było możliwe z uwagi na brak danych pomiarowych i innych danych geodezyjnych, określających położenie punktu granicznego, zlokalizowanego na wschodniej granicy działki nr [...] (południowo-wschodni punkt załamania granicy działki nr [...] z działką nr [...]). Organ II instancji zaznaczył, że Starosta rozpatrując ponownie sprawę winien skorzystać z zapisów § 35 lub § 82 ust. 2 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków, w celu ustalenia położenia ww. punktu granicznego i w dalszej kolejności położenia odcinka wschodniej granicy działki nr [...] z działką nr [...].