Wyrok WSA w Łodzi z dnia 3 lutego 2012 r., sygn. II SA/Łd 932/11

Dnia 3 lutego 2012 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Barbara Rymaszewska (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Anna Stępień Sędzia NSA Grzegorz Szkudlarek Protokolant p.o. asystenta sędziego Nina Krzemieniewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 lutego 2012 roku przy udziale Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej w Ł. K. G. sprawy ze skargi L. B. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] nr [...] w przedmiocie świadczenia pieniężnego z tytułu deportacji uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych nr [...] z dnia

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych odmówił L. B. przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego określonego w ustawie z dnia 31 maja 1996r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz.U. nr 87, poz. 395 ze zm.), zwanej dalej ustawą o świadczeniu pieniężnym.

W uzasadnieniu organ administracji podniósł, że postępowanie w sprawie przyznania stronie uprawnienia do świadczenia pieniężnego określonego w ustawie o świadczeniu pieniężnym zostało zakończone decyzją z dnia [...] o odmowie przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego, która została utrzymana w mocy decyzją z dnia [...]. Wskutek skargi strony, decyzje organu zostały poddane kontroli Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, który wyrokiem z dnia 23 listopada 2010r., (sygn.. akt II SA/Łd 890/10) je uchylił. W uzasadnieniu do wyroku sąd zarzucił organowi zaniechanie wystarczającego wyjaśnienia, czy obowiązek pracy przymusowej strony przybrał szczególnie dotkliwą formę, o której mowa w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 grudnia 2009r. sygn. akt K 49/07 (Dz.U. nr 220, poz. 1734) oraz wskazał na naruszenie art. 107 § 1 i 3 K.p.a. w postaci braku uzasadnienia faktycznego decyzji, a w szczególności brak wskazania "faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł oraz przyczyn, z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej...".