Wyrok WSA w Krakowie z dnia 28 lutego 2012 r., sygn. II SA/Kr 1687/11

 

sygn. akt II SA/Kr 1687/11 Kraków, dnia 28 lutego 2012 r. WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym : Przewodniczący: Sędzia WSA Aldona Gąsecka - Duda po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2012 r. na posiedzeniu niejawnym przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Krakowie sprawy ze skargi Wojewody Małopolskiego na uchwałę Rady Gminy Świątniki Górne z dnia 29 września 1995 r., Nr XIII/103/95 w sprawie ustalenia zasad i trybu korzystania z wodociągu gminnego stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały

Uzasadnienie

Wojewoda Małopolski wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego

w Krakowie skargę na uchwałę Rady Gminy Świątniki Górne nr XIII/103/95 z dnia 29 września 1995r. w sprawie ustalenia zasad i trybu korzystania z wodociągu gminnego, domagając się stwierdzenia jej nieważności w całości. Zarzucił istotne naruszenie prawa, w szczególności art. 40 ust. 2 pkt 4 ustawy o samorządzie terytorialnym.

W uzasadnieniu skarżący podniósł, że w dniu 29 września 1995 r. Rada Gminy Świątniki Górne podjęła uchwałę Nr XIII/103/95 w sprawie ustalenia zasad i trybu korzystania z wodociągu gminnego. Jako podstawę prawną przedmiotowej uchwały przywołano art. 40 ust. 2 pkt 4 ustawy o samorządzie terytorialnym. W przedmiotowej uchwale ustanowiono m.in. obowiązek uiszczenia opłaty za korzystanie z wodociągu gminnego w przypadku, gdy mieszkańcy wyrażający chęć przyłączenia nie uczestniczyli w inicjatywie społecznej budowy sieci wodociągowej (komitet społeczny). W § 5 przedmiotowej uchwały postanowiono, że: "1. Mieszkańcy, którzy nie uczestniczyli

z inicjatywie społecznej budowy sieci wodociągowej (komitet społeczny) mogą korzystać z wodociągu gminnego pod warunkiem, że: a) wpłacą na rzecz modernizacji

i rozbudowy ZGK kwotę 1250 zł, b) wyrażą zgodę na dokonanie przyłącza do wodociągu gminnego, c) zawrą umowę z ZGK o dostawę wody. 2. Rada Gminy upoważnia Zarząd Gminy do corocznej waloryzacji kwoty określonej w § 5 pkt 1, nie więcej jednak niż