Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 22 lutego 2012 r., sygn. II SA/Go 26/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirosław Trzecki Sędziowie Sędzia WSA Michał Ruszyński Sędzia WSA Joanna Brzezińska (spr.) Protokolant referent - stażysta Malwina Tomiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 lutego 2012 r. sprawy ze skargi R.E. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku celowego I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] listopada 2011r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze, na podstawie przepisów art. 11 i art. 39 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 ze zm.) w związku z art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, utrzymało w mocy decyzję Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej z dnia [...] kwietnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania R.E. zasiłku celowego na zakup żywności.

W uzasadnieniu decyzji organ drugiej instancji wskazał następujący stan sprawy.

Wnioskiem z dnia [...] kwietnia 2011 r. R.E. zwrócił się do Ośrodka Pomocy Społecznej z prośbą o pomoc finansową na zakup żywności. Strona prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe. Nie posiada stałego źródła dochodu, jest osobą bezrobotną, niezarejestrowaną w PUP.

Decyzją z dnia [...] kwietnia 2011r. nr [...] Kierownik Ośrodka Pomocy Społecznej odmówił przyznania pomocy w formie zasiłku celowego. Organ uznał, że strona nie współdziała w rozwiązywaniu swojej trudnej sytuacji życiowej. R.E. znalazł się w zakładzie karnym i decyzja została mu doręczona dopiero 28 października 2011 r. Od powyższej decyzji strona wniosła odwołanie, w którym wyraża niezadowolenie z rozstrzygnięcia organu pierwszej instancji.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze zważyło, iż odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie i całkowicie podzieliło wywody organu pierwszej instancji zawarte w uzasadnieniu. Organ odwoławczy wskazał, iż zgodnie z art. 39 ust. 1 i 2 ustawy o pomocy społecznej, zasiłek celowy jest formą pomocy zmierzającą do zaspokojenia jedynie niezbędnych potrzeb osoby zainteresowanej i może być przyznany w szczególności na pokrycie w części lub w całości kosztów zakupu żywności, leków i leczenia, opału, odzieży, niezbędnych przedmiotów użytku domowego, drobnych remontów i napraw w mieszkaniu, a także kosztów pogrzebu. Następnie przywołując treść art. 11 ust. 1 i 2 ww. ustawy, organ odwoławczy stwierdził, iż w przedmiotowej sprawie nie ulega najmniejszej wątpliwości, że strona nie podejmuje żadnych starań aby zmienić swą sytuację życiową, czego potwierdzeniem jest fakt ponownego pobytu w zakładzie karnym.