Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 1 lutego 2012 r., sygn. III SA/Gl 975/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirosław Kupiec, Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Jużków, Sędzia WSA Iwona Wiesner (spr.), Protokolant St. sekr. sąd. Aleksandra Doruch, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 lutego 2012 r. przy udziale - sprawy ze skargi K.K. na postanowienie Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług (postanowienia o odmowie przywrócenia terminu) 1. uchyla zaskarżone postawienie; 2. zasądza od Dyrektora Izby Celnej w K. na rzecz strony skarżącej kwotę [...] zł (słownie: [...]złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Postanowieniem nr [...] z dnia [...] r. sprostowanym postanowieniem z dnia [...] r. w zakresie daty jego wydania, Dyrektor Izby Celnej w K. odmówił przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji Naczelnika Urzędu Celnego w K. nr [...] z dnia [...] r. wydanej w przedmiocie określenia kwoty podatku VAT dla towaru ujętego w zgłoszeniu celnym SAD z dnia 27 grudnia 2005 r. Powyższe postanowienie zostało wydane na skutek wniosku K. K.-M. z dnia [...] r. o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania od decyzji Naczelnika Urzędu Celnego w K. z dnia [...] r. Wniosek został oparty na treści art. 162 § 1 i 2 O.p. Do wniosku załączono egzemplarz odwołania z dnia [...] r. W uzasadnieniu wniosku K. K.-M. wskazała, iż w aktach sprawy znajdują się jedynie duplikaty dowodów doręczeń potwierdzeń odbioru korespondencji sporządzone na podstawie kart doręczeń będących w posiadaniu Urzędu Pocztowego. Korespondencja kierowana do niej była pozostawiana przez listonosza w recepcji biurowca znajdującego się w K. przy ul. [...] , a podpisy osób odbierających korespondencję nie należą do osób do tego upoważnionych. W piśmie ponowiono wniosek o przesłuchanie świadków, w osobie listonosza i odbierających korespondencję.

Wskazane wyżej rozstrzygnięcie zostało wydane przez Dyrektora Izby Celnej w K. w oparciu o art. 162 § 1 i 2, art. 163 § 2 O.p. ( ustawa z dnia 29.08.2997 r. Ordynacja podatkowa tekst jednolity Dz.U. nr 8, poz. 60 z 2005 r. z późn. zm.) w zw. z art. 73 Prawa celnego (ustawa z dnia 19.03.2004 r. Prawo celne, Dz.U. nr 68, poz. 622 z 2004r. z późn.zm). W uzasadnieniu postanowienia organ wskazał, iż zgodnie z art. 162 § 1 i 2 O.p. termin należy przywrócić na wniosek strony jeśli ona uprawdopodobni, że naruszenie terminu miało miejsce bez jej winy, a wniosek zostanie złożony w terminie 7 dni od ustania przyczyny uchybienia terminowi. Przywołany przepis ustanawia cztery przesłanki przywrócenia terminu, które muszą zostać spełnione łącznie, aby organ mógł przywrócić termin osobie zainteresowanej, a jest to uprawdopodobnienie przez osobę zainteresowaną braku winy w uchybieniu terminowi, wniesienie przez zainteresowanego wniosku o przywrócenie terminu, dochowanie nieprzywracalnego terminu do wniesienia wniosku o przywrócenie terminu, dopełnienie wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu tej czynności. Odnosząc wskazane warunki do zaprezentowanej argumentacji Strony organ stwierdził w zaskarżonym postanowieniu, iż nie został dochowany nieprzywracalny termin 7 dniowy do wniesienia wniosku o przywrócenie terminu. Ustalenia te zostały poczynione w oparciu o treść skargi Strony do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 20 grudnia 2010 r. na postanowienie Dyrektora Izby Celnej w K. z dnia [...] r. doręczone Stronie w dniu [...] r. Zdaniem Dyrektora Izby Celnej w K. w tej dacie Strona powzięła wiedzę o fakcie złożenia odwołania po upływie ustawowego terminu, zatem już w tym dniu Strona posiadała wiedzę, iż jej odwołanie zostało wniesione po upływie ustawowego terminu.