Wyrok WSA w Warszawie z dnia 27 stycznia 2012 r., sygn. VI SA/Wa 2238/11

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Pamela Kuraś-Dębecka (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Ewa Frąckiewicz Sędzia WSA Dorota Wdowiak Protokolant ref. staż. Monika Piotrowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 stycznia 2012 r. sprawy ze skargi Z. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] maja 2011 r. nr [...] w przedmiocie unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy "[...]" oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] maja 2011 r. Urząd Patentowy Rzeczypospolitej działając na podstawie art. 246 i 247 ust. 2 oraz art. 132 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (tekst jednolity Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm. - dalej p.w.p.), art. 98 k.p.c. w związku z art. 256 ust. 2 p.w.p. orzekł o unieważnieniu prawa ochronnego na znak towarowy MIESZKO DELICE o numerze X.

Do wydania powyższej decyzji doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:

W dniu [...] stycznia 2009 r. do Urzędu Patentowego wpłynął sprzeciw L. S.A. z siedzibą w W. wobec decyzji Urzędu Patentowego z dnia [...] stycznia 2008 r. o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy MIESZKO DELlCE o numerze X z pierwszeństwem od 30 czerwca 2006 r. Uprawnionym do prawa ochronnego na ten znak towarowy były Z. S.A. z siedzibą w W. (skarżąca, Z.). Znak towarowy MIESZKO DELlCE nr X został przeznaczony do oznaczania towarów zawartych w klasie 30 Klasyfikacji Nicejskiej. Są to: kawa, kawa nienaturalna, herbata, kakao, ryż, tapioka, sago, mąka i produkty zbożowe, chleb, wyroby cukiernicze i słodycze, lody, miód, melasa (syropy), drożdże, proszek do pieczenia, sól, musztarda, ocet, sosy (przyprawy), przyprawy, lód.

Jako podstawę prawną sprzeciwu wskazano art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p. oraz art. 132 ust. 2 pkt 3 pw.p.

W uzasadnieniu sprzeciwiający L. S.A. podniósł, że jest uprawnionym do słownego, renomowanego i powszechnie znanego znaku towarowego DELICJE o numerze Y zarejestrowanego z pierwszeństwem od dnia 4 stycznia 1991 r. i przeznaczonego do oznaczania pieczywa cukierniczego. Wskazał na pozycję rynkową i uznanie jakim cieszą się towary opatrywane przeciwstawionym znakiem towarowym. W jego ocenie w wyniku nieustannie podejmowanych działań marketingowych znak ten przed datą zgłoszenia znaku towarowego MIESZKO DELlCE był rozpoznawalny przez blisko 100% przeciętnych odbiorców i utożsamiany z wysoką jakością samego produktu. Do akt sprawy dołączył dowody na okoliczność renomy znaku towarowego DELICJE. Podniósł także, że silna pozycja znaku towarowego DELICJE została potwierdzona w orzecznictwie Urzędu Patentowego oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zdaniem firmy L. sporny znak sporny jest podobny do znaku towarowego DELICJE ze względu na umieszczenie w nim elementu "DELlCE", który pełni w tym znaku funkcję odróżniającą i różni się od znaku przeciwstawionego jedynie jedną, przedostatnią literą. Z kolei drugi wyraz; "MIESZKO" - używany jest w spornym znaku jako oznaczenie przedsiębiorstwa. W tym aspekcie sprawy istnieje podobieństwo uzyskania przez uprawnionego nienależnej korzyści, gdyż przeciętny odbiorca pozytywne odczucia, jakie wiąże z towarami oznaczanymi znakiem towarowym DELICJE będzie przenosić na sporny znak, dzięki czemu będzie nabywać towary oznaczone spornym znakiem częściej niż gdyby były oznaczone innym znakiem towarowym. Jednocześnie utrzymanie ochrony dla spornego znaku towarowego może być szkodliwe dla renomy znaku towarowego DELICJE lub jego zdolności odróżniającej. Co do zarzutu naruszenia przepisu art. 132 ust. 2 pkt 2 p.w.p. sprzeciwiający wskazał na inne znaki towarowe zarejestrowane na jego rzecz z elementem słownym DELICJE (m.in. DEIICJE SZAMPAŃSKiE, MINI DELICJE, DELICJE IMPRESJE ). Zdaniem strony użycie spornego znaku towarowego może wywoływać niebezpieczeństwo pomyłki co do związków łączących obie strony. Taka sytuacja zachodzi, gdy przeciętny odbiorca odróżnia znaki towarowe jako oznaczenie produktów pochodzących z różnych przedsiębiorstw, lecz ze względu na podobieństwo oznaczeń i towarów może przypuszczać, że przedsiębiorstwo używające wcześniejszego znaku pozostaje z osobą uprawnioną z rejestracji znaku późniejszego w związkach organizacyjnych, gospodarczych lub prawnych.