Wyrok WSA w Warszawie z dnia 24 stycznia 2012 r., sygn. II SA/Wa 1626/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Stanisław Marek Pietras (spraw.) Sędzia WSA - Jacek Fronczyk Sędzia WSA - Adam Lipiński Protokolant - specjalista Marek Kozłowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 stycznia 2012 r. sprawy ze skargi K. M. na decyzję Ministra Obrony Narodowej z dnia [...] maja 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji - oddala skargę -

Uzasadnienie

Skarżący K. M. pismem z dnia [...] grudnia 2008 r. zwrócił się Dyrektora Wojskowego Biura Emerytalnego w W. z wnioskiem o ponowne ustalenie wysokości jego świadczeń emerytalnych [...] wypłacanych po 1 stycznia 1999 r., a to z dnia [...] lutego 1999 r., z [...] czerwca 1999 r., z [...] maja 2000 r., z [...] stycznia 2001 r., z [...] czerwca 2001 r., z [...] marca 2004 r. i z [...] marca 2008 r. oraz o stwierdzenie ich nieważności.

Dyrektor Wojskowego Biura Emerytalnego w W. decyzją z dnia [...] stycznia 2009 r. nr [...], działając na podstawie art. 31 i art. 32 ust. 2 wojskowej ustawy emerytalnej (Dz. U. z 2004 r. Nr 8, poz. 66 ze zm.) w zw. z art. 156 k.p.a., odmówił stwierdzenia nieważności powyższych decyzji, a w uzasadnieniu podał, że przyjęty sposób waloryzacji świadczeń emerytalno - rentowych jest właściwy.

Po rozpoznaniu odwołania z dnia [...] lutego 2009 r. od powyżej decyzji, Sąd Okręgowy w W. [...] Wydział Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z dnia [...] marca 2011 r. sygn. akt [...], przekazał powyższą sprawę do rozpoznania przez Ministra Obrony Narodowej.

Minister Obrony Narodowej decyzją z dnia [...] maja 2011 r. nr [...], mając za podstawę art. 127 § 2 i art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Wojskowego Biura Emerytalnego w W. z dnia [...] stycznia 2009 r. nr [...]. W uzasadnieniu podał m. in., że decyzje w przedmiocie waloryzacji świadczeń nie są dotknięte wadami określonymi w art. 156 § 1 k.p.a. Rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., które zarzuca skarżący decyzjom waloryzacyjnym wydanym po 1 stycznia 1999 r., będące podstawą stwierdzenia nieważności tych decyzji, stanowi kwalifikowaną postać naruszenia prawa i nie może być interpretowane rozszerzająco. W orzecznictwie sądowym przyjmuje się, że istnieje niewymierna, ale dość wyraźna różnica między "zwykłym" naruszeniem prawa a naruszeniem, które może być kwalifikowane jako "rażące". Naruszenie prawa jest rażące wówczas, gdy w jego wyniku powstają skutki niemożliwe do zaakceptowania z punktu widzenia wymagań praworządności. W przedmiotowej sprawie nie można mówić o wydaniu decyzji bez podstawy prawnej czy też z rażącym naruszeniem prawa. Nadto, w rozpatrywanej sprawie organowi emerytalnemu w W. nie można zarzucić popełnienia błędu, braku należytej