Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 4 stycznia 2012 r., sygn. II SA/Gd 854/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Katarzyna Krzysztofowicz Sędziowie: Sędzia WSA Dorota Jadwiszczok Sędzia NSA Krzysztof Ziółkowski (spr.) Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Diana Wojtowicz po rozpoznaniu w dniu 4 stycznia 2012 r. na rozprawie sprawy ze skargi M. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 9 września 2011 r., nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Burmistrza z dnia 17 sierpnia 2011 r., nr

Uzasadnienie

Burmistrz, decyzją z dnia 25 maja 2011 r., nr [...], odmówił przyznania M. K. świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu nie podejmowania lub rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w celu sprawowania opieki nad niepełnosprawną w stopniu znacznym babcią H. N. Decyzja wydana została na podstawie art. 3 i art. 17 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2006 r., Nr 139, poz. 992 ze zm.).

W uzasadnieniu organ I instancji wskazał, że babcia wnioskodawczyni pozostaje w związku małżeńskim z A. P., który również został zaliczony do znacznego stopnia niepełnosprawności. W ocenie organu okoliczność ta wyklucza przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego z uwagi na art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a) ustawy o świadczeniach rodzinnych. Ponadto organ I instancji wskazał, że H. N. ma osobę spokrewnioną w pierwszym stopniu i uprawnioną do świadczenia pielęgnacyjnego, a jest nią syn - F. B. W ocenie organu pozostawanie w zatrudnieniu, czy też rezygnacja z niego winna mieć charakter obiektywny, a nie być wyłącznie przejawem woli spokrewnionych w pierwszym stopniu. Natomiast obowiązek alimentacyjny zobowiązanego w dalszej kolejności, tj. wnuczki, powstaje dopiero w przypadku braku osoby zobowiązanej w bliższej kolejności albo, gdy osoby te nie mogą zadośćuczynić temu obowiązkowi.

M. K. wniosła odwołanie od powyższej decyzji podnosząc, że jej babcia H. N. potrzebuje opieki, ponieważ sama nie wychodzi z domu, chodzi o lasce, musi zażywać stale leki. Podniosła, że jeździ z babcią do lekarza, pomaga jej w czynnościach życia codziennego. Mąż babci również ma znaczny stopień niepełnosprawności, któremu wnioskodawczyni również musi pomagać w czynnościach życia codziennego. Ojciec wnioskodawczyni, F. B. pracuje jako palacz, posiada orzeczenie o lekkim stopniu niepełnosprawności, ponieważ jest alkoholikiem i często zdarza mu się pić, w związku z czym nie może zaopiekować się swoją matką.