Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 9 grudnia 2011 r., sygn. II SA/Po 973/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Drzazga Sędziowie Sędzia NSA Jolanta Szaniecka Sędzia WSA Edyta Podrazik (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Ewa Wąsik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 09 grudnia 2011 r. sprawy ze skargi A. J. na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] września 2011r. Nr [...] w przedmiocie odmowy wymeldowania; I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. zasądza od Wojewody Wielkopolskiego na rzecz skarżącej kwotę 100,- zł (sto złotych) tytułem zwrotu kosztów sądowych, III. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] lipca 2011 roku, znak [...], Wójt Gminy B. na podstawi art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 roku o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. Nr 14 poz. 85) wymeldował K. B. z miejsca pobytu stałego z miejscowości B., ul. Z.

W uzasadnieniu organ wyjaśnił, iż K. B. zeznała, że obecnie nie przebywa w miejscu zameldowania z powodu sytuacji życiowej. Mieszka teraz w miejscowości C., gmina B., gdzie została zameldowana na pobyt czasowy od dnia [...] maja 2010 roku do dnia [...] maja 2013 roku. Nie opuściła jednak miejsca zameldowania w B. trwale, a tylko tymczasowo, i zamierza swoje życie skoncentrować w B. przy ul. Z. Pozostawiła tam część swoich rzeczy i zabrała klucz od pomieszczenia kuchni letniej. Oświadczyła w trakcie postępowania, iż wróci do tego miejsca w maju 2011 roku, gdyż obecnie spodziewa się drugiego dziecka, a mieszkanie w B. zamierza wyremontować. Zaznaczyła jednak, iż mieszkając u babci A. J. w podwórku miała warunki nie do zamieszkania (popękane ściany zarówno w pomieszczeniu, jak i w przedsionku), co potwierdziły przeprowadzone w dniu [...] października 2010 roku oględziny. Stwierdzono wtedy, że A. J. wymieniła zamek do drzwi wejściowych i założyła kłódkę bez uzgodnień z wnuczką. K. B. podniosła, iż babcia nie wyrażała zgody na remont oraz żądała zerwania kontaktów z partnerem wnuczki. A. J. zeznała z kolei, iż wnuczka nie mieszka w B. od 3 lat. Nie wyraziła ona przy tym zgody na jej powrót i zamieszkanie, gdyż potrzebuje spokoju, którego pobyt wnuczki jej nie gwarantował. Zdarzały się nawet interwencje Policji, czego jednak nie potwierdziło pisma Posterunku Policji w B. z dnia [...] października 2010 roku, znak [...], oraz z dnia [...] listopada 2010 roku, znak [...]. Jak wynika ponadto z protokołu z dnia [...] grudnia 2010 roku Urzędu Gminy w B., K. B. zamieszkuje w C. od maja 2008 roku, gdzie zamierza przebywać do maja 2011 roku. Powodem dla którego mieszka w C. były narodziny córki J. oraz sprawy osobiste. K. B. zeznała przy tym, że zamieszkuje w lokalu właściciela i nie ma dostępu do mieszkania w B., gdyż A. J. zmieniła zamek i kłódkę. Świadek K. W. zeznała, iż K. B. od 3 lat nie mieszka w B., lecz wraz z dzieckiem w C. Czasami tylko widziała ją w B., ale nie pod adresem B. ul. Z. Dodała także, iż K. B. robiła problemy i dokuczała swojej babci, co było powodem wzywania Policji. Świadek E. M. zeznała, iż jest bezpośrednią sąsiadką A. J. i potwierdziła, że K. B. nie mieszka pod adresem B. ul. Z., ale od czasu do czasu widuje ją u babci w odwiedzinach. Z kolei świadek H. B., matka K. B., wskazała, iż przyczyną wniosku o wymeldowanie była chęć zapewnienia sobie przez A. J. spokoju na starość oraz brak akceptacji dla partnera wnuczki. Następnie A. J. oświadczyła, iż wniosła o wymeldowanie po kilku latach nieobecności wnuczki, gdyż wiązało się to z żądaniem podpisania pożyczki i pilnowaniem dziecka. K. B. podała natomiast, iż posiada obecnie dwójkę dzieci, nie ma uregulowanego stanu cywilnego z ojcem córek, a dopiero w kwietniu bieżącego roku uznał on ojcostwo pierwszego dziecka - J. Świadek K. B., brat K. B., zeznał, iż nie wie czy siostra zamierza wrócić do B. i czy miejsce stałego zameldowania opuściła dobrowolnie. W dniu [...] czerwca 2011 roku przeprowadzono oględziny miejsca pobytu czasowego K. B.. W ich rezultacie ustalono, iż zamieszkuje ona wraz z córkami J. i M. oraz konkubentem, L. W., który jest właścicielem jednorodzinnego domu składającego się z trzech pokoi (trzeci do remontu), kuchni, korytarza i łazienki. Dom posiada centralne ogrzewanie, jest wyposażony w nowoczesny sprzęt i umeblowany. Z oświadczenia K. B. wynika jednak, iż wszystkie rzeczy należą do jej partnera. Materiał dowodowy wskazuje w ocenie organu, iż K. B. definitywnie przeniosła swoje centrum życiowe do C., gmina B. Wraz z L. W. tworzą bowiem rodzinę, prowadzą wspólne gospodarstwo domowe, mieszkają razem i wychowują wspólne dzieci. Fakty te przemawiają za tym, iż deklaracje K. B. o tymczasowości przebywania w gminie B. nie są wiarygodne, a jej zameldowanie na pobyt stały w B. ma charakter fikcyjny. Przez kilka lat pobytu poza gminą B. K. B. mogła podjąć kroki prawne w celu umożliwienia jej powrotu do lokalu na ul. Z. w B. Nie potwierdziły się też zarzuty K. B., iż do opuszczenia B. została zmuszona na skutek działań babci A. J. Ostatecznie odnotowano tylko jedną interwencję Policji na skutek kłótni stron. Nie była ona jednak zasadniczą przyczyną wyjazdu K. B. z miejsca pobytu stałego. Opuściła ona to miejsce w sposób dobrowolny w związku z wyjazdem do ojca jej dziecka. Trudno natomiast byłoby uznać, że zamierza się ona przeprowadzić do ciasnego lokalu, wymagającego gruntownego remontu, z dwójką dzieci, w sytuacji braku środków finansowych, gdy w domu jednorodzinnym ojca jej dzieci ma bardzo dobre warunki mieszkaniowe oraz razem tworzą rodzinę. Aktualne centrum życiowe K. B. znajduje się zatem zdaniem organu w miejscowości C., gmina B.