Wyrok WSA w Łodzi z dnia 19 grudnia 2011 r., sygn. I SA/Łd 1437/11

Dnia 19 grudnia 2011 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Cezary Koziński Sędziowie: Sędzia NSA Bogusław Klimowicz Sędzia WSA Tomasz Adamczyk (spr.) Protokolant: Asystent sędziego Joanna Skrzypczak-Zajger po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 grudnia 2011 roku sprawy ze skargi A Spółki Akcyjnej w Ł. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku akcyzowym za okres od stycznia 2006 roku do października 2008 roku oddala skargę.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Celnej w Ł., podjętą na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. z 2005 r. Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zwanej dalej "Op", decyzją z dnia [...] r. Nr [...] utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego [...] w Ł. z dnia [...] r. Nr [...], odmawiającą A S.A. stwierdzenia nadpłaty w podatku akcyzowym w wysokości 89.109.175,00 zł, zapłaconego w związku ze sprzedażą energii elektrycznej na rzecz dystrybutorów oraz innych podmiotów, nie będących ostatecznymi nabywcami, za okres od stycznia 2006 r. do października 2008 roku .

W uzasadnieniu tej decyzji wskazał, iż w dniu 23 grudnia 2008 r. Spółka złożyła w Urzędzie Celnym w Ł. wniosek o zwrot nadpłaty podatku akcyzowego od energii elektrycznej za ten okres oraz korektę deklaracji AKC-3 wraz z załącznikiem AKC-3/H. Jako podstawę swojego żądania wskazała art. 75 § 1 oraz § 2 pkt 1 lit a Op oraz art. 21 ust 5 dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania wyrobów energetycznych i energii elektrycznej ( Dz.U. UE.L 2003 nr 283 poz.51. W uzasadnieniu wniosku wskazano , że przepisy ustawy o podatku akcyzowym z 23 stycznia 2004 r. , zwłaszcza art. 6 ust 5 są niezgodne z prawem wspólnotowym w szczególności art. 1 i art. 21 ust 5 wskazanej Dyrektywy Energetycznej. Wg Dyrektywy obowiązek ten powstaje z chwilą dostawy energii przez dystrybutora do odbiorcy końcowego , czyli konsumenta. W krajowej regulacji natomiast przewidziano inny moment powstania obowiązku podatkowego , co w sposób bezpodstawny rozszerza zakres opodatkowania w stosunku do zapisów Dyrektywy. Spółka wskazała ,iż będąc producentem energii elektrycznej sprzedaje ją podmiotowi zajmującemu się obrotem , który nie jest odbiorcą końcowym. W oparciu o zasadę pierwszeństwa prawa wspólnotowego oraz bezpośredniego skutku regulacje krajowe nie mogą być wobec niej stosowane.