Wyrok WSA w Lublinie z dnia 20 grudnia 2011 r., sygn. II SA/Lu 531/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec, Sędziowie Sędzia NSA Witold Falczyński,, Sędzia NSA Maria Wieczorek-Zalewska (sprawozdawca), Protokolant Starszy asystent sędziego Marcin Małek, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 6 grudnia 2011 r. sprawy ze skargi M. O. na uchwałę Rady Gminy z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zmiany Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oddala skargę

Uzasadnienie

W dniu 16 marca 2011 r. Rada Gminy Sosnowica działając na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j.; Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591 ze zm., dalej u.s.g.) oraz art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm., dalej u.p.z.p.) podjęła uchwałę nr V/28/11 w sprawie uchwalenia zmiany Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy Sosnowica (dalej zwanej jako studium). W myśl § 1 studium, zmiana dotyczy studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy Sosnowica uchwalonego uchwałą Rady Gminy Sosnowica z dnia 24 kwietnia 1997 r. Zmiana studium dotyczy obszaru Gminy Sosnowica w granicach administracyjnych (§ 2 studium), a integralną część uchwały stanowią załączniku Nr 1-5 (§ 3 studium).

Pismem z dnia 29 kwietnia 201 r. M. O. skierował do Rady Gminy Sosnowica, w trybie art. 101 u.s.g., wezwanie do usunięcia naruszenia prawa podnosząc, iż Wójt Gminy Sosnowica, a następnie Rada Gminy rozstrzygając o wniesionych przez niego uwagach dotyczących zmiany studium nie zajęły żadnego stanowiska, co do przekształcenie działki nr 316, której jest właścicielem, oraz nie wskazały podstawy prawnej uzasadniającej nieuwzględnienie w całości jego wniosku o zmianę przeznaczenia terenu pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną lub letniskową na działkach nr 316 i 319/1 położonych w miejscowości L. M. O. akcentował, iż brak rozstrzygnięcia Rady co do sposobu rozpatrzenia uwag stanowi istotne naruszenie art. 20 ust. 1 u.p.z.p. i w konsekwencji prowadzi do wadliwości studium.