Wyrok WSA w Krakowie z dnia 7 grudnia 2011 r., sygn. II SA/Kr 1288/11

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Irla Sędziowie WSA Renata Czeluśniak (spr) WSA Wojciech Jakimowicz Protokolant Grażyna Grzesiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 listopada 2011r. sprawy ze skargi R.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 30 maja 2011r, nr [....] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu I instancji , II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. na rzecz skarżącej R.K. kwotę 457 zł ( czterysta pięćdziesiąt siedem złotych ) tytułem zwrotu kosztów postępowania

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 20 lutego 2006 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. nr [....] stwierdziło nieważność decyzji Prezydenta Miasta K. z dnia 1 marca 2002 r. nr [....] wydanej na wniosek B.B. oraz R.K. i M.K. w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji pn. "zarurowanie odcinka rowu melioracyjnego położonego pomiędzy ul. [....] a ul. [....] w K. " na działkach nr nr [....] Obr. [....] .

Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie organ wskazał, że kwestionowana we wniosku o stwierdzenie nieważności decyzja jest obarczona wadą, o jakiej mowa w przepisie art. 156 § 1 pkt 2 kpa, narusza bowiem prawo w sposób rażący. W szczególności stwierdzono, że przedmiotowa decyzja nie zawiera wskazania niezbędnych dla planowanej inwestycji warunków wynikających z ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, z przepisów szczególnych oraz wymagań dotyczących ochrony interesów osób trzecich. Brak jest również uzgodnienia planowanej inwestycji pod kątem wymogów prawa wodnego z właściwymi w tym zakresie organami, a to z marszałkiem województwa. Marszałek Województwa [....] wyraził swoje stanowisko w tym względzie dopiero w piśmie z dnia [....] stycznia 2005 r. W efekcie stwierdzono, że przy wydawaniu przedmiotowej decyzji doszło do rażącego naruszenia przepisu art. 42 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym. Wskazano również na błędne określenie nazwy planowanej inwestycji oraz zbyt wąskie zakreślenie kręgu stron przedmiotowego postępowania.