Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 16 grudnia 2011 r., sygn. II SA/Gl 530/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Taniewska-Banacka (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Iwona Bogucka,, Sędzia WSA Włodzimierz Kubik, Protokolant referent Joanna Drożdżał, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 grudnia 2011 r. przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej Gliwice-Zachód Jacka Pańczyka sprawy ze skargi A. M. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie rozbiórki obiektu budowlanego uchyla zaskarżoną decyzję i orzeka, że nie podlega ona wykonaniu w całości.

Uzasadnienie

Jak wynika z przedłożonej Sądowi dokumentacji A. M. właściciel parceli nr "1" w G. przy ul. [...] wybudował na tej parceli w latach [...], bez wymaganej prawem decyzji o pozwoleniu na budowę, m.in. fundament żelbetowy, na którym zmontował silos stalowy na cement.

W wyniku postępowania naprawczego prowadzonego przez Kierownika Urzędu Rejonowego w R. w dniu [...]r. wydano decyzję nr [...] pozwalającą na użytkowanie obiektów Zakładu betoniarskiego "[...]": nr 2- fundament pod silos, nr 3 budynek produkcyjny główny, nr 5 wiata dojrzewalni.

Od tej decyzji odwołali się właściciele sąsiadujących z terenem zakładu nieruchomości. Po rozpatrzeniu odwołania Wojewoda [...] decyzją nr [...] z dnia [...]r. utrzymał w mocy decyzję Kierownika Urzędu Rejonowego w R.

Właściciele sąsiadujących z terenem zakładu nieruchomości złożyli skargę na decyzję Wojewody [...] do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie Oddziału Zamiejscowego w Katowicach. NSA wyrokiem z dnia 2 października 2000 r. sygn. akt II SA/Ka 2490/98 uchylił zaskarżoną doń decyzję Wojewody [...]. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, iż ponad wszelką wątpliwość ustalono, iż Zakład betoniarski "[...]" powstał w latach [...] w warunkach samowoli, bez niezbędnego pozwolenia na budowę. Uwzględniając czas powstania zakładu, jego ewentualna legalizacja powinna więc przebiegać na podstawie ustawy z dnia 24 października 1974 r. Prawo budowlane (Dz.U. Nr 38, poz. 229 ze zm), a to w myśl postanowień art. 103 § 2 obecnie obowiązującego Prawa budowlano czyli ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. (t. jedn. Dz.U. 2006, Nr 156, poz. 1118 ze zm.), zgodnie z którym przepisu art. 48 nie stosuje się do obiektów, których budowa została zakończona przed dniem wejścia w życie ww. ustawy. Jak stwierdził NSA należy zatem przeprowadzić postępowanie w celu wykluczenia przesłanek wskazanych w art. 37, a następnie w celu ewentualnego doprowadzenia obiektu do stanu zgodnego z przepisami nakazać inwestorowi wykonanie w oznaczonym czasie niezbędnych zmian lub przeróbek, by w końcu na mocy art. 42 wydać niezbędne pozwolenie na użytkowanie obiektu.