Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 14 grudnia 2011 r., sygn. II SA/Bd 1179/11

Dnia 14 grudnia 2011 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jerzy Bortkiewicz (spr.) Sędziowie: sędzia WSA Elżbieta Piechowiak sędzia WSA Jarosław Wichrowski Protokolant: Krzysztof Cisewski po rozpoznaniu w II Wydziale na rozprawie w dniu 14 grudnia 2011 roku sprawy ze skargi W. L. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw [...] w W. z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie świadczenia pieniężnego z tytułu pracy przymusowej 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Urzędu do Spraw [...] w W. z dnia [...] r., nr[...], 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu, 3. zasądza od Kierownika Urzędu do Spraw [...] w W. na rzecz skarżącej kwotę 457 zł (czterysta pięćdziesiąt siedem) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego

Uzasadnienie

Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, decyzją z 14 czerwca 2011 r., na podstawie art. 154 § 1 i 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. - Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.), powoływany dalej jako: "kpa" oraz art. 2 pkt 2 lit. "a", art. 3 ust. 1 i art. 4 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 31maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz. U. Nr 87, poz. 395 z późn. zm.) odmówił uchylenia decyzji własnej z dnia [...].2010 r. nr [...] oraz poprzedzającej jej decyzji z dnia [...].2010 r., nr [...].

W uzasadnieniu podjętego rozstrzygnięcia organ wyjaśnił, że Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, decyzją z dnia [...].2010 r. odmówił przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego określonego w w/w ustawie a decyzją z [...].2010 r. utrzymał w mocy decyzję własną.

Do Urzędu wpłynął wniosek, w którym skarżąca domagała się uchylenia, bądź zmiany przedmiotowej w decyzji w trybie 154 § 1 kpa, nie wykazała jednak, by za uchyleniem decyzji przemawiał interes społeczny lub jej słuszny interes. Organ wyjaśnił, że przepis artykułu 1 omawianej ustawy przewiduje prawo do świadczenia pieniężnego, lecz dla ograniczonej grupy osób, które podlegały represjom określonym w ustawie, z tytułu ściśle określonych rodzajów represji, które wymienia art. 2 ustawy, a wśród nich deportację (wywiezienie) do pracy przymusowej na okres co najmniej 6 miesięcy w granicach terytorium państwa polskiego sprzed dnia 1 września 1939 r. lub z tego terytorium na terytorium: