Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 20 grudnia 2011 r., sygn. I SA/Bd 886/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Urszula Wiśniewska Sędziowie: Sędzia WSA Ewa Kruppik - Świetlicka Sędzia WSA Dariusz Dudra (spr.) Protokolant po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 13 grudnia 2011r. sprawy ze skargi K. G. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w T. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego za miesiąc luty 2005 r. oddala skargę

Uzasadnienie

1. Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r. Dyrektor Izby Celnej w T. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w B. z dnia [...] r. określającą skarżącemu wysokość zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za miesiąc luty 2005r. z tytułu sprzedaży perfum i wód toaletowych w wysokości [...] zł.

W uzasadnieniu organ wskazał, iż w wyniku przeprowadzonej u skarżącego kontroli w zakresie rozliczenia z budżetem z tytułu podatku akcyzowego za okres

od 1 stycznia 2005r. do 30 listopada 2006r. ustalono, że w powyższym okresie

w ramach prowadzonej działalności gospodarczej podatnik produkował i sprzedawał: wody perfumowane, wody toaletowe, zestawy testerów oraz perfumy lane.

Postanowieniem z dnia [...] r. organ pierwszej instancji wszczął z urzędu postępowanie podatkowe w sprawie określenia prawidłowej wysokości zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za miesiąc luty 2005r., a następnie decyzją z dnia [...] r. określił wysokość zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za powyższy miesiąc w kwocie [...] zł.

2. W odwołaniu od powyższej decyzji podatnik powołując się na klasyfikację dokonaną przez Urząd Statystyczny w Łodzi (pismo z dnia 31 maja 2010r.) kwestionuje klasyfikację wyrobów dokonaną w decyzji przez Naczelnika Urzędu Celnego w B. wskazując, że sporne przedmioty winny być zakwalifikowane do kodu PKWIU 24.51.41.-00.00 jako preparaty do perfumowania lub odwaniania pomieszczeń.

3. Utrzymując w mocy decyzję organu pierwszej instancji Dyrektor Izby Celnej

w T. na wstępie wyjaśnił, iż w przedmiotowej sprawie nie nastąpiło przedawnienie zobowiązania podatkowego stosownie do treści art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej, albowiem z pisma Wydziału Egzekucji i Likwidacji Towarów z dnia [...] r. wynika, iż podatnik w dniu [...] r. uregulował dobrowolnie dochodzoną decyzją z dnia [...] r. należność.