Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 22 grudnia 2011 r., sygn. II SA/Bk 636/11

Wydanie decyzji na podstawie art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej, określającej osoby zobowiązane do przenoszenia opłaty i ustalającej wysokość opłaty przypadającej dla poszczególnych osób jest warunkiem, zgodnego z prawem, zastosowania mechanizmu wnoszenia opłat zastępczych przez gminę. Gmina ma obowiązek ("wnosi") uiszczenia opłat zastępczych, ale jedynie wówczas, gdy osoba, za którą gmina wnosi opłatę, ma prawnie określony obowiązek opłaty o oznaczonej wysokości. Nie można gminy obciążać obowiązkiem opłat zastępczych w sytuacji, gdy opłata osób zobowiązanych nie jest określona decyzją administracyjną. Niedopuszczalna jest również konstrukcja, iż gmina ponosi koszty pobytu osoby w domu pomocy społecznej, a dopiero później, w decyzji nakazującej zwrot zastępczo poniesionych wydatków ustalany jest obowiązek opłaty osoby, za którą uiszczono opłaty. Aby mówić o opłacie zastępczej musi być uprzednio ustalona opłata podstawowa (pierwotna).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Roleder, Sędziowie sędzia NSA Stanisław Prutis (spr.),, sędzia NSA Danuta Tryniszewska-Bytys, Protokolant Anna Makal, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 08 grudnia 2011 r. sprawy ze skargi D. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] lipca 2011 r. nr [...] w przedmiocie opłaty za pobyt w domu pomocy społecznej 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą jej wydanie decyzję Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w B. o nr [...] z dnia [...] czerwca 2011r. 2. stwierdza, że zaskarżone decyzje nie mogą być wykonane w całości do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku.-

Uzasadnienie

Skarga została wywiedziona na podstawie następujących okoliczności.

Decyzją z dnia 02 czerwca 2005 r. Z. G. została skierowana na czas nieokreślony do Domu Pomocy Społecznej w U. Decyzją z tego samego dnia ustalono opłatę za jej pobyt w tym domu w wysokości 485,91 zł miesięcznie (70 % emerytury) od dnia przyjęcia i do jej wnoszenia zobowiązano Z. G. (kolejnymi decyzjami wysokość opłaty była zmieniana i tak: decyzją z dnia [...] maja 2006 r. wysokość opłaty ustalono na kwotę 526,43 zł, decyzją z dnia [...] marca 2007 r. na kwotę 582,43 zł, decyzją z dnia [...] kwietnia 2008 r. na kwotę 616,90 zł, decyzją z dnia [...] maja 2009 r. na kwotę 652,57 zł, decyzją z dnia [...] kwietnia 2011 r. na kwotę 697,15 zł). O umieszczeniu zainteresowanej w Domu Pomocy Społecznej rozstrzygnięto decyzją z dnia [...] czerwca 2005 r. W dniu 18 sierpnia 2005 r. została zawarta umowa pomiędzy Dyrektorem DPS-u a wnuczką Z. G. - I. K. dotyczącą ustalenia wysokości oraz sposobu wnoszenia przez nią opłaty za pobyt Z. G. w DPS - 600 miesięcznie od dnia 06 czerwca 2006 r. (na podstawie aneksu nr 1 z dnia 16 listopada 2009 r. I. K. zobowiązała się wnosić opłatę w wysokości 800,00 zł od dnia 01 października 2009 r., aneksem nr 2 z dnia 22 lipca 2010 r. wysokość opłaty ustalono na kwotę 900 zł od dnia 1 lipca 2007 r.). Wnuk - D. G. odmówił ustalenia w drodze umowy wysokości odpłatności za pobyt babki w DPS. W związku z tym Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w B. złożył pozew o zasądzenie od niego na rzecz babki alimentów. Sąd Rejonowy w B. wyrokiem z dnia [...] grudnia 2006 r. sygn. akt [...] zasądził alimenty w kwocie 80,00 zł miesięcznie od 1 listopada 2006 r. W zaistniałym stanie faktycznym koszt utrzymania Z. G. w DPS od dnia 01 lutego 2011 r. wynoszący 2.330,00 zł (wynikający z zarządzenia Starosty Białostockiego z dnia 11 stycznia 2010 r. nr 2/2011 w sprawie średniego miesięcznego kosztu utrzymania w Domu Pomocy Społecznej w Uhowie Dz. Urz. Woj. Podlaskiego nr 22, poz. 323 z dnia 25 stycznia 2011 r.) ponosiła Z. G. w wysokości - 697,15 zł, wnuczka I. K. - 900,00 zł i pozostałą część zastępczo gmina.