Wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 listopada 2011 r., sygn. III SA/Wa 1058/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Małgorzata Jarecka (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Aneta Lemiesz, Sędzia WSA Jarosław Trelka, Protokolant st. sekretarz sądowy Iwona Mazek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 listopada 2011 r. sprawy ze skargi D. Spółka z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] stycznia 2011 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w podatku od czynności cywilnoprawnych 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) stwierdza, że uchylona decyzja nie może być wykonana w całości, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz D. Spółka z o.o. z siedzibą w W. kwotę 5164 zł (słownie: pięć tysięcy sto sześćdziesiąt cztery złote) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z [...] stycznia 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w W., po rozpoznaniu odwołania D. Sp. z o.o. z siedzibą w W. (dalej "Skarżąca" "Spółka"), utrzymał w mocy decyzję Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w W. z [...] października 2010 r. w sprawie określenia zobowiązania w podatku od czynności cywilnoprawnych w kwocie [...] zł uiszczonego z tytułu pożyczki zawartej w dniu 12 grudnia 2007 r.

Z motywów rozstrzygnięcia powyższej decyzji wynika, że wnioskiem z 29 czerwca 2010 r., Skarżąca zwróciła się do Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego w W. o stwierdzenie oraz zwrot nadpłaty podatku od czynności cywilnoprawnych w kwocie [...] zł, bowiem Spółka błędnie przyjęła, że pożyczka od udziałowca, jako zmiana urnowy spółki, podlegała opodatkowaniu według stawki 0,5% i z tego tytułu złożyła deklarację podatkową i wpłaciła podatek. Skarżąca stwierdziła, że zapłata podatku w związku z pożyczką od udziałowca była nienależna, z uwagi na fakt, że polskie przepisy o podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania pożyczki zaciągniętej przez Spółkę od jej wspólnika były niezgodne z prawem wspólnotowym. Wraz z wnioskiem Skarżąca złożyła korektę deklarcji podatkowej wykazując zobowiązanie podatkowe w wyskości “0" zł.