Wyrok WSA w Warszawie z dnia 29 listopada 2011 r., sygn. VII SA/Wa 1599/11

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Daria Gawlak-Nowakowska (spr.), , Sędzia WSA Bogusław Cieśla, Sędzia WSA Paweł Groński, Protokolant sekr. sąd. Agnieszka Ciszek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 listopada 2011 r. sprawy ze skargi W. K. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji skargę oddala

Uzasadnienie

Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia [...] marca 2011 r., znak: [...] na podstawie art. 157 § 1 oraz art. 158 § 1 w związku z art. 156 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 z późn. zm., zwanej dalej K.p.a.), po rozpatrzeniu wniosku W. K., odmówił stwierdzenia nieważności decyzji [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] marca 2000 r., nr [...] (znak: [...]) oraz poprzedzającej ją decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w

W. z dnia [...] sierpnia 1999 r., nr [...] (znak: [...])

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia [...] marca 2000 r., nr [...] (znak:

[....]) po rozpatrzeniu odwołania W. K.a, utrzymał w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w P. z dnia [...] sierpnia 1999 r., nr [...] nakazującą W. K. dokonanie rozbiórki samowolnie postawionego budynku

gospodarczego z garażami, znajdującego się w W. przy ul. K. nr [...]

W. K. wniósł o stwierdzenie nieważności decyzji [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] marca 2000 r. oraz poprzedzającej ją decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w W. z dnia [...] sierpnia 1999 r.

Organ wskazał, że instytucja stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnych służy eliminacji z obrotu prawnego takich rozstrzygnięć, które ze względu na ich kwalifikowane wady pozostają w oczywistej sprzeczności z podstawowymi zasadami państwa prawa i obowiązującego systemu prawnego. Instytucja ta jest wyjątkiem od zasady trwałości decyzji ostatecznych, o której mowa