Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 3 listopada 2011 r., sygn. II SA/Sz 529/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Gebel (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk - Meder, Sędzia NSA Iwona Tomaszewska, Protokolant Małgorzata Płocharska-Małys, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 3 listopada 2011 r. sprawy ze skargi R. N. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] nr [...] w przedmiocie świadczenia pieniężnego z tytułu pracy przymusowej I. oddala skargę, II. przyznaje od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie na rzecz radcy prawnego M. S. - D. kwotę [...] ([...]) złotych zawierającą należny podatek od towarów i usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu

Uzasadnienie

Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych decyzją

z dnia [...] Nr [...] odmówił R.N. przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego przewidzianego w ustawie z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz. U. Nr 87, poz. 395 ze. zm.).

R.N. złożyła wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy.

Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych decyzją

z dnia [...], numer [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art.127 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks Postępowania Administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) oraz art. 2 pkt 2 lit. a, art. 3 ust. 1 i art. 4 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz. U. Nr 87, poz. 395 ze zm.), po rozpoznaniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy utrzymał w mocy decyzję własną. W uzasadnieniu decyzji organ stwierdził, iż podstawę materialno-prawną rozpoznania sprawy stanowi przepis art. 2 pkt 2 lit. a ustawy o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich, zwaną dalej "ustawą o świadczeniu pieniężnym". Wskazał w związku z tym, że przepis art. 2 pkt 2 ustawy o świadczeniu pieniężnym, wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 grudnia 2009 r.(sygn. akt K 49/07) został uznany za niezgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP w zakresie, w jakim pomija przesłankę deportacji (wywiezienia) do pracy przymusowej w granicach przedwojennego państwa polskiego. Wyrok ten został ogłoszony w Dzienniku Ustaw Nr 220, poz. 1734 z 23 grudnia 2009 r. i tego też dnia treść normatywna art. 2 pkt 2 powołanej ustawy utraciła moc obowiązującą w zakresie określonym przez Trybunał. W przedmiotowej sprawie zachodzi więc konieczność określenia zakresu zastosowania art. 2 pkt 2 ustawy o świadczeniu pieniężnym oraz przesłanek warunkujących wnioskowane świadczenie z uwzględnieniem orzeczenia Trybunału, zarówno w jego w osnowie jak i uzasadnieniu.