Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 15 listopada 2011 r., sygn. II SA/Ol 844/11

Dnia 15 listopada 2011 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Zbigniew Ślusarczyk Sędziowie Sędzia WSA Marzenna Glabas (spr.) Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Protokolant Specjalista Małgorzata Krajewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 listopada 2011 roku sprawy ze skargi K. H. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]", Nr "[...]" w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia "[...]" nr rep."[...]" Samorządowe Kolegium Odwoławcze, w wyniku rozpatrzenia odwołania K. H., utrzymało w mocy decyzję wydaną przez Kierownika Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej, działającego z upoważnienia Burmistrza tego miasta, z dnia ′[...]"., znak: "[...]", którą organ

I instancji odmówił wnioskodawczyni przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej

w związku z koniecznością sprawowania opieki nad dziadkiem J. H.

W uzasadnieniu Kolegium wskazało, że organ I instancji oparł rozstrzygnięcie na istnieniu negatywnej przesłanki, o której mowa w art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy

o świadczeniach rodzinnych, wobec pozostawania J. H., legitymującego się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, w związku małżeńskim

z K. H., także posiadającą orzeczony znaczny stopień niepełnosprawności. Kolegium przyznało, że ta okoliczność nie będzie przeszkodą do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, w sytuacji gdy oboje małżonkowie legitymują się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności. Stwierdzono jednak, że w przedmiotowej sprawie nie są spełnione inne przesłanki konieczne do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego. Organ zauważył, że bezspornym jest, iż wnioskodawczyni jako wnuczka J. H. jest z nim spokrewniona w linii prostej w drugim stopniu. Należy więc do innych osób niż spokrewnione w pierwszym stopniu. Wynika to z treści art. 617 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Podniesiono, że z woli ustawodawcy wyrażonej w treści art. 17 ust. 1a ustawy o świadczeniach rodzinnych, osobie innej niż spokrewniona w pierwszym stopniu, na której ciąży obowiązek alimentacyjny, przysługuje świadczenie pielęgnacyjne, w przypadku gdy nie ma osoby spokrewnionej w pierwszym stopniu, albo gdy osoba ta nie jest w stanie sprawować opieki, o której mowa w ust. 1 (art. 17 tej ustawy). Organ ustalił, że J. H. posiada dwoje dzieci: Z. H. oraz L. H. Wskazano, że w sytuacji życiowej żadnego z nich nie zachodzą okoliczności, z których można byłoby wywieść, iż nie są w stanie sprawować opieki nad chorym ojcem - z przyczyn obiektywnych, niezależnych od ich woli. Kolegium zaznaczyło, że jedynie bezsporne ustalenie, iż osoba spokrewniona w pierwszym stopniu nie jest w stanie sprawować opieki, uprawnia do przyznania tego świadczenia innej osobie, niż spokrewniona w pierwszym stopniu. Zdaniem Kolegium okolicznością uniemożliwiającą sprawowanie opieki byłaby np.: niepełnosprawność w stopniu znacznym (w rozumieniu art. 3 pkt 21 ustawy o świadczeniach rodzinnych) osób spokrewnionych w pierwszym stopniu, opieka nad inną osobą niepełnosprawną w stopniu znacznym i brak możliwości pogodzenia obowiązkom opieki nad dwiema niepełnosprawnymi osobami. Organ ocenił, że obowiązki związane z pracą zawodową nie są ważniejsze, niż opieka nad osobą spokrewnioną w stopniu pierwszym. Nawet zamieszkiwanie w dalszej odległości w kraju nie jest okolicznością uniemożliwiającą sprawowanie opieki. Opieka ta może być bowiem sprawowana poprzez jej zlecenie (np. odpłatnie) osobie trzeciej (obcej lub spokrewnionej w stopniu dalszym). Podkreślono, że takie same uwarunkowania dotyczą osób, które nie mają woli rezygnacji z aktywności zawodowej. Kolegium zaznaczyło, że świadczenie pielęgnacyjne ze swej istoty służy (choć tylko częściowo) rekompensacie strat finansowych, jakie ponoszą osoby opiekujące się członkami najbliższej rodziny, rezygnując w tym celu z pracy zarobkowej. Na zakończenie Kolegium zauważyło, że nie jest odosobnionym przypadkiem, że wnuczka (tu: osoba 20-letnia, niepracująca) pomaga dziadkom (chociażby w "zastępstwie" swojego ojca, który - jak wynika z jego oświadczenia - nie jest w stanie tej opieki sprawować i na którego utrzymaniu zresztą pozostaje).