Wyrok WSA w Krakowie z dnia 18 listopada 2011 r., sygn. II SA/Kr 1324/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Zimmermann Sędziowie WSA Aldona Gąsecka-Duda Wojciech Jakimowicz /spr. / Protokolant Dorota Solarz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 listopada 2011 r. sprawy ze skargi W. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia 20 czerwca 2011 r., nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 12 stycznia 2011 r., Nr [...] Prezydent Miasta K. ustalił warunki zabudowy - na wniosek I. P. - dla zamierzenia inwestycyjnego pod nazwą: "Rozbudowa i nadbudowa budynku mieszkalnego jednorodzinnego na działce nr "1" obręb [...] przy ul. [...] w K.".

W uzasadnieniu wydanego rozstrzygnięcia stwierdzono, że teren określony we wniosku nie jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, wobec czego przeprowadzono postępowanie na zasadach i w trybie przewidzianym w art. 59 i nast. ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Podano również, że w toku postępowania uzyskano wymagane uzgodnienia i opinie organów oraz ustalono, iż spełnione zostały łącznie przesłanki wydania decyzji, o których mowa w art. 61 w/w ustawy. Ponadto organ l instancji ustosunkował się do podniesionych przez strony w trakcie postępowania zarzutów.

Z odwołaniem od powyższej decyzji wystąpili w ustawowym terminie E. B. oraz W. B., sprzeciwiając się usytuowaniu planowanego obiektu w granicy sąsiadujących z terenem inwestycji działki "2’, będących ich własnością. Zakwestionowali ustalone warunki zabudowy, w szczególności w zakresie ustalenia linii zabudowy i wskaźnika wielkości powierzchni nowej zabudowy. Odwołujący się wnieśli również zastrzeżenia dotyczące analizy architektoniczno-urbanistycznej, w której pominięto niektóre działki z obszaru analizowanego, tj. działki nr "3", "4", "5’, co ma wpływ na ustalenie średniego wskaźnika zabudowy, będącego podstawą wskaźnika powierzchni nowej zabudowy. Zdaniem odwołujących się organ l instancji błędnie ustalił stan faktyczny, co w konsekwencji powoduje, iż wydana decyzja narusza przepis art. 61 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Na uzasadnienie swego stanowiska strona odwołująca się przedłożyła w załączeniu odwołania dokumentację fotograficzną.