Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 14 listopada 2011 r., sygn. II SA/Bd 1091/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jarosław Wichrowski po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 2011 r. w Wydziale II na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi I. J. na decyzję [...] Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w [...] z dnia [...] sierpnia 2011 r. Nr [...] w przedmiocie uprawnień do świadczenia pieniężnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję [...] Urzędu Do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w [...] z dnia [...] czerwca 2011 roku, nr [...], 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu, 3. zasądza od [...] Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w [...] na rzecz skarżącej kwotę 100 (sto) złotych, tytułem zwrotu wpisu sądowego

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...], Nr [...] Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w W. na podstawie art. 2 pkt 2 i art. 4 ust. 1,2 i 4 ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz.U. Nr 87, poz. 395 ze zm.) odmówił przyznania I. J. uprawnienia do świadczenia pieniężnego określonego w w/w ustawie.

W uzasadnieniu organ wskazał, że strona złożyła wniosek w przedmiocie przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego przewidzianego w ustawie. Wniosek strony nie zasługuje na uwzględnienie, ponieważ pojęcie represji w rozumieniu ustawy w brzmieniu z dnia 25 lutego 2011 r. zawiera przepis art. 2 pkt 2 lit. a), stosownie do którego represją jest deportacja (wywiezienie) do pracy przymusowej na okres co najmniej 6 miesięcy w granicach terytorium państwa polskiego sprzed dnia 1 września 1939 r. lub z tego terytorium na terytorium III Rzeszy i terenów przez nią okupowanych w okresie wojny w latach 1939-1945. W związku z powyższym organ stwierdził, że nie każda praca w okresie okupacji uprawnia do przyznania świadczenia pieniężnego, o którym mowa w ustawie. Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że strona w okresie okupacji wykonywała pracę w pobliżu stałego miejsca zamieszkania, w miejscowości B.