Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 7 padziernika 2011 r., sygn. III SA/Wr 417/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Moskała Sędziowie Sędzia WSA Marcin Miemiec (sprawozdawca) Sędzia WSA Jerzy Strzebinczyk Protokolant Ewa Bogulak po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 7 października 2011 r. sprawy ze skargi L. Z. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu nieopłaconych składek na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne oraz Fundusz Pracy oddala skargę.

Uzasadnienie

Pismem z dnia [...] r. L. Z., urodzona w

[...] r., złożyła wniosek o umorzenie należności z tytułu zaległych składek ubezpieczeniowych z uwagi na ciężką sytuację materialną. W uzasadnieniu wniosku podała, że w dniu [...] r. rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie handlu odzieżą. Na zakup towaru zaciągnęła pożyczkę. Wskazała dodatkowo, że na jej utrzymaniu jest [...], która nie pracuje i nie posiada żadnych świadczeń. [...] jest zarejestrowana w Urzędzie Pracy jako osoba bezrobotna.

Decyzją z dnia [...] r. (nr [...]) Zakład Ubezpieczeń Społecznych odmówił umorzenia należności z tytułu składek. Nie godząc się z tym rozstrzygnięciem L. Z. złożyła wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy. Decyzją z dnia [...] r. (nr [...]) Zakład Ubezpieczeń Społecznych utrzymał w mocy decyzję z dnia [...] r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu, po rozpoznaniu skargi wniesionej przez L. Z. na decyzję z dnia [...] r. (nr [...]), wyrokiem z dnia [...]r. (sygn. akt [...]) uchylił zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu wyroku wskazano, że decyzja z dnia [...] r. nie spełnia wymogu powtórnego rozpatrzenia sprawy. Organ dokonał jedynie ograniczonej kontroli legalności decyzji podjętej w pierwszej instancji, bez kolejnego merytorycznego rozpoznania wniosku strony o ponowne rozpatrzenie sprawy. Podkreślono, że organ w zaskarżonej decyzji zrelacjonował w zasadzie ustalenia faktyczne i prawne dokonane w decyzji pierwszoinstancyjnej. Treść uzasadnienia ostatecznego rozstrzygnięcia - jak zauważył Sąd - nie zawierała niezbędnych z punktu widzenia realizacji zasady dwuinstancyjności "własnych" ustaleń i rozważań odnoszących się do materii postępowania, które muszą być poczynione powtórnie i w sposób pełny, gdyż organ rozpoznaje ponownie wniosek strony o umorzenie postępowania. Dodatkowo Sąd wskazał, że uzasadnienie zaskarżonej decyzji nie zawierało kluczowego elementu, jakim winno być stwierdzenie przez Zakład zaistnienia (lub nie) przesłanek decydujących o ewentualnym umorzeniu - na tle wyczerpującego przeanalizowania zebranego materiału dowodowego oraz powinności dokładnego wyjaśnienia swojego stanowiska. Ponadto Sąd zauważył, że przed sformułowaniem konkluzji o wystąpieniu przesłanki całkowitej nieściągalności, organ winien przeprowadzić czynności dowodowe i należycie ocenić zebrany materiał dowodowy.