Wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 października 2011 r., sygn. I SA/Wa 693/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Dargas (spr.) Sędziowie WSA Małgorzata Boniecka-Płaczkowska WSA Agnieszka Jędrzejewska-Jaroszewicz Protokolant Zbigniew Dzierzęcki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 października 2011 r. sprawy ze skargi D. G. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] lutego 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy skreślenia z rejestru zabytków oddala skargę.

Uzasadnienie

Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego decyzją z dnia [...] lutego 2011 r. nr [...], po rozpatrzeniu wniosku D. G. o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] lipca 2010 r., odmawiającą skreślenia z rejestru zabytków budynku [...], stanowiącego część zespołu [...] w C., gm. [...], wpisanego do w/w rejestru pod numerem [...].

Z uzasadnienia decyzji Ministra wynika, że budynek [...] w miejscowości C., gm. [...], datowany na początek XX w., został wpisany do rejestru zabytków decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w G. z dnia [...] grudnia 1984 r., pod numerem [...], jako element zespołu [...], na który składają się [...] oraz wnioskowana do skreślenia z rejestru zabytków [...].

Z wnioskiem o skreślenie z rejestru zabytków budynku [...] wystąpiła w dniu [...] lipca 2009 r. D. G., właścicielka zabytkowego założenia. Wskazała, iż obiekt poprzez swoją lokalizację, skalę oraz formę architektoniczną uzurpuje sobie prawo do dominacji w perspektywie całej wsi C., powodując dysonans przestrzenny i estetyczny, niwelując skutecznie ekspozycję, a tym samym percepcję najważniejszego budynku historycznego założenia jakim jest bez wątpienia [...]. Ponadto podkreśliła, że obiekt na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat został znacznie przebudowany, co skutkuje utratą wartości historycznych i naukowych.

Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego decyzją z dnia [...] lipca 2010 r. odmówił skreślenia z rejestru zabytków opisanego budynku [...] wraz z zespołem [...]. W uzasadnieniu decyzji wskazał, że budynek [...] stanowi integralną część świadomie zakomponowanego założenia [...] i jest elementem niezbędnym z punktu widzenia kompozycji zespołu, gdyż [...]. Podkreślił ponadto, że prace budowlane, w wyniku których została przekształcona bryła budynku, zostały wykonane przed wpisem obiektu do rejestru zabytków, a stan zachowania obiektu pozwala na podjęcie prac remontowych zmierzających do przywrócenia pierwotnej formy i cech stylowych budynku [..].