Wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 października 2011 r., sygn. I SA/Wa 997/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Apostolidis (spr.) Sędziowie WSA Marta Kołtun-Kulik WSA Emilia Lewandowska Protokolant Zbigniew Dzierzęcki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 października 2011 r. sprawy ze skargi K. K. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] marca 2011 r. nr [...] w przedmiocie zobowiązania do doprowadzenia zabytku do jak najlepszego stanu 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Prezydenta W. z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...]; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na rzecz skarżącego K. K. kwotę 457 (czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] marca 2011 r., nr [...] Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego utrzymał w mocy decyzję Prezydenta W. [...] Konserwatora Zabytków z dnia [...] sierpnia 2010 r., nr [...] zobowiązującą do doprowadzenia do jak najlepszego stanu zabytku - budynku położonego w W. przy ul. [...] poprzez wykonanie wskazanych w tej decyzji prac.

Decyzja wydana została w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2010 r. Prezydent W. zobowiązał K. K. do doprowadzenia ww. zabytku do jak najlepszego stanu poprzez wymianę wszystkich okien w ramach z PCV znajdujących się na drugiej kondygnacji budynku, na okna w ramach drewnianych, zachowując te same parametry oraz podziały okien, jak również wykonanie prawidłowej izolacji tarasu znajdującego się od strony ogrodu oraz systemu odprowadzania wód opadowych z tego tarasu. Na wykonanie prac zakreślono termin 12 miesięcy licząc od dnia, w którym decyzja stanie się ostateczna. W uzasadnieniu organ wskazał, że przedmiotowy budynek leży na terenie układu urbanistycznego, który wraz z zespołem budowlanym i zielenią został wpisany decyzją z dnia [...] lipca 1990 r. do rejestru zabytków nieruchomych pod nr [...]. W wyniku przeprowadzonej kontroli stwierdzono, że K. K. bez pozwolenia organu ochrony zabytków wymienił wszystkie okna drewniane drugiej kondygnacji na okna PCV. Ponadto na murach pod tarasem występują zacieki spowodowane nieprawidłową izolacją płyt tarasu oraz systemem odprowadzania wód opadowych. Organ wskazał, że zgodnie z przepisami ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568 ze zm., dalej "u.o.z.") wpis do rejestru zabytków układu urbanistycznego i zespołu budowlanego powoduje objęcie ochroną elementów tworzących to założenie. Podejmowanie jakichkolwiek działań, które mogłyby doprowadzić do naruszenia substancji lub zmiany wyglądu zabytku wpisanego do rejestru wymaga pozwolenia konserwatora zabytków. Ww. prace wykonano natomiast bez takiego pozwolenia. Organ podał, że obiekty znajdujące się w przedmiotowym zespole budowlanym powstały w latach dwudziestych i trzydziestych XX w., a budynki wchodzące w jego skład cechuje prostota i oszczędna architektura charakterystyczna dla modernizmu. Każdy historyczny element kształtujący te budynki zasługuje na zachowanie, a w przypadku konieczności wymiany, powinien być odtworzony według pierwotnego wzoru. Okna będące elementem kształtującym elewację przedmiotowego budynku powinny być wykonane z tego samego materiału, jaki zastosowano pierwotnie. Zastępowanie drewnianej stolarki na okna w ramach z PCV jest działaniem nieprawidłowym, bowiem zmienia wygląd całego budynku i obniża jego wartości historyczne, a tym samym wpływa na odbiór wizualny układu urbanistycznego. Również nieprawidłowo wykonany remont tarasu ma negatywny wpływ na zmianę wyglądu budynku i działanie destrukcyjne na jego wartość zabytkową. W związku z powyższym koniecznym stało się usunięcie zaistniałych nieprawidłowości i orzeczenie o doprowadzeniu zabytku do jak najlepszego stanu.