Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 12 padziernika 2011 r., sygn. II SA/Po 520/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Aleksandra Łaskarzewska Sędziowie Sędzia WSA Danuta Rzyminiak-Owczarczak (spr.) Sędzia WSA Jakub Zieliński Protokolant st.sekr.sąd. Katarzyna Sierszeńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 października 2011 r. sprawy ze skargi J. D. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia (...) nr (...) w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień do świadczenia pieniężnego; I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana, III. zasądza od Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych na rzecz skarżącej kwotę (...),- (...) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania

Uzasadnienie

Decyzją nr (...) z dnia (...) kwietnia 2010 roku Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, na podstawie art. 2 pkt 2 i art. 4 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz. U. z 1996 r. Nr 87 poz. 395 ze zm.), w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 grudnia 2009 r., sygn. akt K 49/07, odmówił J. D. przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej.

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, iż represją w rozumieniu art. 2 powyższej ustawy jest deportacja (wywiezienie) do pracy przymusowej na okres, co najmniej 6 miesięcy z terytorium państwa polskiego, w jego granicach sprzed 01 września 1939 r. na terytorium III Rzeszy i terenów przez nią okupowanych w okresie wojny w latach 1939-1945. Równocześnie, zgodnie z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 grudnia 2009 r., sygn. akt K 49/07, za deportację uznać należało również wywiezienie do pracy przymusowej w granicach przedwojennego państwa polskiego, o ile obowiązek pracy przymusowej przybierał szczególnie dotkliwą formę, a więc był połączony z wysiedleniem i wyrwaniem z dotychczasowego środowiska. Zdaniem organu, z akt sprawy wynika, że wnioskodawca w okresie okupacji wykonywał pracę przymusową w pobliżu stałego miejsca zamieszkania. Praca ta nie przybrała zatem szczególnie dotkliwej formy - nie była połączona z wysiedleniem i wyrwaniem z dotychczasowego środowiska.