Wyrok WSA w Łodzi z dnia 4 padziernika 2011 r., sygn. II SA/Łd 822/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Arkadiusz Blewązka (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Barbara Rymaszewska Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski Protokolant asystent sędziego Anna Dębowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 października 2011 r. sprawy ze skargi T. B. i A. B. na uchwałę Rady Miejskiej w W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obejmującego obszar w rejonie ulic: A, B i C w W. - oddala skargę.

Uzasadnienie

W dniu [...] Rada Miejska w W. podjęła uchwałę Nr [...] w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obejmującego obszar w rejonie ulic: A, B i C w W., która została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Województwa [...] nr 58, poz. 516 z dnia 9 marca 2011r.

W dniu 4 maja 2011r. T. B. i A. B. wystąpili do Rady Miejskiej w W. z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa, wynikającego z § 15 ww. uchwały z dnia [...] i polegającego na przeznaczeniu części ich działki nr ewid. 550 na drogę publiczną, oznaczoną w planie symbolem 5KDD.

W związku z powyższym wezwaniem Rada Miejska w W. uchwałą z dnia [...] nr [...] odmówiła uchylenia § 15 uchwały z dnia [...] Nr [...] w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Skargą z dnia 20 czerwca 2011r. T. B. i A. B. zaskarżyli do sądu administracyjnego uchwałę Rady Miejskiej w W. z dnia [...] Nr [...] w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obejmującego obszar w rejonie ulic: A, B i C w W. zarzucając jej, iż została podjęta z naruszeniem przepisów postępowania mającego wpływ na wynik sprawy, a w szczególności art. 145 § 1 pkt 4 Kodeksu postępowania administracyjnego poprzez nieuwzględnienie w fazie projektowania zgłoszonych uwag i zastrzeżeń oraz art. 32 Konstytucji RP, tj. braku równości stron w postępowaniu. Ponadto skarżący zarzucili także naruszenie przepisów prawa materialnego przez błędną wykładnię art. 1 ust. 1 pkt 7 i 9 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, polegające na przyznaniu sobie przez organ administracji roli władcy sprowadzającej się do przyznania w sferze planowania przestrzennego prymatu inwestycji celu publicznego (drogi 5KKD) nad prywatnym, co w konsekwencji doprowadziło do nieuprawnionego, rażącego i daleko posuniętego ograniczenia praw właścicieli.