Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 4 października 2011 r., sygn. I SA/Bd 178/11

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Mirella Łent (spr.) Sędziowie: sędzia WSA Ewa Kruppik-Świetlicka sędzia WSA Urszula Wiśniewska Protokolant: po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 04 października 2011 r. sprawy ze skargi W. Ch. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007r. oddala skargę

Uzasadnienie

I SA/Bd 178/11

UZASADNIENIE

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w B.wszczął wobec W.C. postępowanie w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 rok. W toku wszczętego postępowania podatkowego Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego

w B. ustalił, że skarżący otrzymywał w okresie od 2 stycznia 2007 roku do

1 października 2007 roku środki pieniężne od firmy T. AG z siedzibą

w Szwajcarii z tytułu pełnienia funkcji przedstawiciela wskazanej firmy na terenie Polski. W ocenie organu I instancji otrzymany przez W. C. w 2007 roku przychód pochodzi ze źródła przychodów, o którym mowa wart. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy

1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj.

z działalności wykonywanej osobiście z tytułu wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia. W konsekwencji organ decyzją z dnia 14 października 2010r. określił stronie wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 rok

w kwocie 316.978,00 zł.

Nie zgadzając się z powyższym rozstrzygnięciem strona złożyła odwołanie, w którym wniosła o uchylenie decyzji organu I instancji. W trakcie postępowania odwoławczego, Dyrektor Izby Skarbowej odpowiadając na wniosek podatnika przesłuchał go w charakterze strony. W złożonym zeznaniu strona wskazała na okoliczności złożenia wniosku abolicyjnego i przyczyn jego wycofania. Podała, że ze złożonych przez firmę T. AG zaświadczeń wynikało, że otrzymywane środki pieniężne stanowiły koszty reprezentacyjne i były opodatkowane w Szwajcarii, a na potwierdzenie ich ponoszenia firma nie wymagała żadnych dokumentów. Podatnik wskazał także kilka instytucji i osób mogących potwierdzić znajomość firmy T., jego osobiście i fakt odbywania spotkań.