Wyrok WSA w Warszawie z dnia 27 wrzenia 2011 r., sygn. III SA/Wa 501/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maciej Kurasz, Sędziowie Sędzia WSA Beata Sobocha (sprawozdawca), Sędzia WSA Marta Waksmundzka-Karasińska, Protokolant referent stażysta Agata Próchniewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 września 2011 r. sprawy ze skargi P. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wysokości zobowiązania w podatku od spadków i darowizn oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2010 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego W. (dalej "NUS") ustalił P. W. (dalej "Skarżący") zobowiązanie z tytułu podatku od zachowku w wysokości 7.424 zł.

W uzasadnieniu NUS wskazał, że dnia 29 lipca 2010 r. P. W. złożył zeznanie podatkowe dotyczące nabycia zachowku po zmarłej M. W. w wysokości 124.500 zł. Z kopii ugody zawartej pomiędzy przekazującym zachowek P. W. a P. W. wynika, że zapłata ww. kwoty wyczerpuje wszystkie roszczenia Skarżącego z tytułu zachowku po zmarłej. W związku z czym NUS wyliczył podatek w wysokości 7.423,70 zł, po zaokrągleniu 7.424 zł.

Odwołanie od powyższej decyzji złożył Skarżący, który podniósł, że zastosowano ustawę o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu najbardziej dla niego niekorzystnym. Skarżący twierdził, że skoro ugoda ze spadkobiercą została zawarta 22 czerwca 2010 r. to momentem nabycia zachowku jest moment przeniesienia własności. W związku z czym powinna mieć zastosowanie ustawa w brzmieniu z 2010 r., a co za tym idzie Skarżący winien korzystać ze zwolnienia od opodatkowania na podstawie art. 4a ustawy z 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2004 r., nr 142, poz. 1514, ze zm. Dalej ″u.p.s.d.").