Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 21 wrzenia 2011 r., sygn. II SA/Sz 189/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Stefan Kłosowski, Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder, Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz (spr.), Protokolant Małgorzata Płocharska-Małys, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 21 września 2011 r. przy udziale Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej sprawy ze skargi D. W. na decyzję Wojewody z dnia [...] nr [...] w przedmiocie wymeldowania I. oddala skargę, II. przyznaje od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie na rzecz radcy prawnego A. K. kwotę [...] ([...]) złotych zawierającą należny podatek od towarów i usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Uzasadnienie

Prezydent Miasta [...] decyzją z dnia[...], wydaną na podstawie art.15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U.

z 2006 r. Nr 139 poz. 993 ze zm.) oraz art. 104 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98 poz.1071 ze zm.) orzekł o wymeldowaniu D.W. z pobytu stałego z lokalu przy ul. [...].

Uzasadniając powyższe rozstrzygnięcie organ wskazał, że w toku postępowania administracyjnego ustalono, iż D.W. nie zamieszkuje w lokalu przy [...]co najmniej od [...]. oraz nie uczestniczy w kosztach utrzymania tego lokalu. Powyższe ustalenia organ oparł o dowody zgromadzone w aktach sprawy [...] (tj. pisma: D.W. i S.W., zeznania: S.W., D.W., M.W., K.K., A.K., protokół wizji lokalnej przeprowadzonej w dniu [...] w lokalu przy ul. [...] oraz dowody przeprowadzone w toku niniejszej sprawy (tj. zeznania D.W, K.K., P.S., D.W., P.W. i I.S.).

Prezydent Miasta [...] wyjaśnił, że z zeznań D.W. złożonych w dniu [...] wynika, iż nie mieszka w lokalu przy ul. [...]od [...], bowiem żona S.W. wymieniła zamki w drzwiach i nie wpuściła go do mieszkania. W związku z powyższym strona wystąpiła do Sądu Rejonowego w [...] z pozwem o przywrócenie naruszonego posiadania. Sąd Rejonowy w [...] Wydział [...] prawomocnym wyrokiem z dnia 26 września 2007 r. sygn. akt [...] przywrócił powodowi D.W. utracone przez niego wskutek naruszenia dokonanego przez pozwaną S.W. posiadanie mieszkania położonego przy ul. [...] przez nakazanie pozwanej wydania powodowi klucza do drzwi wejściowych tego mieszkania. S.W. realizując wyrok sądu wydała komornikowi sądowemu klucze do lokalu przy ul. [...], który przekazał je D.W.. Z zeznań S.W. wynika, iż po wydaniu kluczy, D.W. wniósł do lokalu swoje rzeczy, ale w nim nie zamieszkał. Natomiast z zeznań D.W. wynika, że przebywał w tym lokalu, do czasu ponownej wymiany zamków w drzwiach i nie udostępnienia mu kluczy. Jak wynika z materiału dowodowego w przedmiotowym lokalu pozostało niewiele jego rzeczy osobistych i nie uczestniczy on w kosztach utrzymania mieszkania. Nie podjął również żadnych działań umożliwiających mu ponowne zamieszkanie w przedmiotowym lokalu. W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażono pogląd, że możliwa do przezwyciężenia w postępowaniu prawnym przyczyna opuszczenia dotychczasowego miejsca pobytu stałego, wynikająca z przeszkód faktycznych stosowanych przez najemcę, właściciela lub osobę pozostałą w lokalu, nie wyłącza dopuszczalności zastosowania trybu wymeldowania ustanowionego w przepisie art. 15 ust.2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych. Jeżeli zatem osoba, której postępowanie dotyczy, nie podejmowała skutecznych środków prawnych zmierzających do przezwyciężenia przeszkód w swobodnym korzystaniu z lokalu i nie powróciła do mieszkania, to stan taki jest równoznaczny z "opuszczeniem dotychczasowego miejsca pobytu" bez wymeldowania (wyrok NSA z dn. 21 czerwca 1991 r.-III S.A.395/91-ONS 1991, z.3-4, poz.65). W ocenie organu prowadzącego postępowanie magazynowanie rzeczy i przedmiotów, nie jest dowodem na to, że lokal ten jest miejscem pobytu stałego osoby. Zgodnie bowiem z wykładnią Sądu Najwyższego "zamieszkiwanie oznacza stałe przebywanie w lokalu wskazujące na to, że lokal ten jest wyłącznym centrum życia danej osoby, gdzie na stałe zaspokaja ona swe bieżące potrzeby". Wprawdzie D.W. oświadczył, że zamierza i chce powrócić do lokalu przy ul. [...], jednak nie zrobił nic w tym kierunku. Sam zamiar stałego pobytu pod oznaczonym adresem nie stanowi jeszcze o zamieszkiwaniu tam osoby, lecz musi on być połączony z przebywaniem, które polega na skoncentrowaniu w nim swoich osobistych i majątkowych interesów. Z akt sprawy - w szczególności z zeznań wymeldowanego - wynika, że jego życie osobiste skoncentrowane jest poza adresem zameldowania na pobyt stały. W tej sytuacji dalsze zameldowanie D.W. w lokalu przy ul. [...] byłoby utrzymywaniem fikcji meldunkowej. Podkreślono, że zameldowanie w lokalu służy wyłącznie celom ewidencyjnym i ma na celu potwierdzenia faktu pobytu w tym lokalu, a zatem dane, dotyczące pobytu osób, widniejące w ewidencji winny odpowiadać rzeczywistości. W ocenie Prezydenta Miasta, skoro w przedmiotowej sprawie spełniona została przesłanka opuszczenia lokalu określona w art. 15 ust.2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych, zatem zasadne było wydanie decyzji w przedmiocie wymeldowania D.W. z pobytu stałego.