Wyrok WSA w Lublinie z dnia 16 wrzenia 2011 r., sygn. I SA/Lu 186/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Chitrosz (sprawozdawca), Sędziowie WSA Wiesława Achrymowicz,, NSA Irena Szarewicz-Iwaniuk, Protokolant Referent stażysta Paulina Zając, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 16 września 2011 r. sprawy ze skargi P.R. B. "P." Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...]. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości straty w podatku dochodowym od osób prawnych za 2005 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] Dyrektor Izby Skarbowej w L., po rozpatrzeniu odwołania Przedsiębiorstwa A spółki z o. o. z siedzibą w Ł. od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ł. z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie określenia wysokości straty w podatku dochodowym od osób prawnych za 2005 rok w kwocie 91.606,10 zł - uchylił decyzję organu pierwszej instancji w całości i określił stratę za 2005 r. w kwocie 92.591,93 zł.

W jej uzasadnieniu podał, że organ podatkowy I instancji zarzucił skarżącej spółce naruszenie art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w sytuacji, gdy nie zaliczyła ona do przychodów kwoty 567.197,39 zł otrzymanej od Urzędu Gminy R. za wykonaną na jej rzecz inwestycję w formie przelewu na rachunek bankowy oraz w formie potrąceń wzajemnych rozliczeń, a nadto na podstawie art. 15 ust. 1 ww. ustawy nie zaliczył do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup trzepaczki chromowanej, krajarki do jaj, otwieracza i korkociągu o łącznej wartości 55,07 zł, wykładziny dywanowej o wartości netto 173,42 zł, wieszaków chromowanych o łącznej wartości 23,73 zł, ramy, szkła, reprodukcji malarstwa i oprawy o wartości netto 209,02 zł oraz szafy, szafki pod zlew o wartości netto 524,59 zł, tj. w łącznej kwocie 985,83 zł.

We wniesionym odwołaniu, spółka stwierdziła, że dokonała podobnego rozliczenia podatku dochodowego za 2007 r. Po złożonej korekcie zeznania rocznego Naczelnik Urzędu wszczął postępowanie podatkowe, które jednak umorzył uznając ją za prawidłową. Wyjaśniła, że korekta zeznania rocznego CIT-8 za 2005 r. została złożona w związku z wyrokiem Sądu Okręgowego w L. z dnia 10 czerwca 2009 r., sygn. akt [...], w którym Sąd uznał, że umowa, na podstawie której prowadziła ona roboty na rzecz Gminy R. jest bezwzględnie nieważna. Wskutek powyższego - zdaniem spółki - na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym podjęte przez nią czynności nie mogły wywołać żadnych skutków na gruncie przepisów prawa podatkowego, co oznacza, że uzyskane przychody nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Powołując się na art. 365 § 1 k.p.c., wskazała, że prawomocne orzeczenie wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy oraz inne organy państwowe i organy administracji publicznej, a w wypadkach w ustawie przewidzianych także inne osoby. Wywodziła, że bezwzględna nieważność umowy oznacza, że jest ona nieważna od samego początku, jak również czynności podejmowane na jej podstawie są nieważne.